Scan barcode
A review by kyriakiz
Οι αναστημένοι by Ίαν Ράνκιν, Ian Rankin
3.0
Δεν θα πω ψέματα. Είχα πάρει τον Ian Rankin και τον Τζον Ρέμπους με κακό μάτι από την πρώτη στιγμή που άκουσα γι αυτούς.
Αλλά επειδή δεν μπορείς να κρίνεις χωρίς να ξέρεις αποφάσισα να δοκιμάσω τους αναστημένους.
Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Μάλιστα μέχρι να πάρω το κολάι της υπόθεσης –ή μάλλον των υποθέσεων- μπερδευόμουν αρκετά συχνά, και ιδιαίτερα με τα ονόματα. Δεν ξέρω βέβαια αν υπήρχε αυτή η δυσκολία αν είχα πιάσει τη σειρά από την αρχή.
Όσο για τον Τζον Ρέμπους…δεν μπορώ να πω… ένα ενδιαφέρον το είχε σαν χαρακτήρας...βέβαια δεν ξέρω αν τον συμπάθησα ή όχι…κι αυτό γιατί κυρίως γίνονταν κάποιες αναφορές σε παλαιότερες υποθέσεις τις οποίες όμως μόνο κάποιος που είχε διαβάσει τα βιβλία θα καταλάβαινε.
Οι εξελίξεις ήταν ελάχιστες και το μέγεθος του βιβλίου πέρα από το ότι δεν βοηθούσε ήταν αδικαιολόγητο. Θα μπορούσε κάλλιστα να παραλείψει πάμπολλες άσκοπες σελίδες. Και οι δύο υποθέσεις (ή μάλλον τρεις) κυλούσαν αργά χωρίς ανατροπές κουράζοντας με πάρα πολύ. Ειλικρινά ανυπομονούσα να τελειώσει. Και είναι η πρώτη φορά πού διαβάζω αστυνομικό και πιέζομαι τόσο για να φτάσω στο τέλος. Το τέλος βέβαια μπορώ να πω πως άξιζε. Ήταν κάτι μη αναμενόμενο αλλά και πάλι θα ήθελα λίγο σασπένς παραπάνω.
Δεν ήταν τόσο κακό όσο το περίμενα αλλά ούτε και τόσο ενδιαφέρον. Πιστεύω πως έχω διαβάσει καλύτερα αστυνομικά με λιγότερη φήμη να τα ακολουθεί. Ίσως τα άλλα βιβλία του Ian Rankin να είναι καλύτερα.
Αλλά επειδή δεν μπορείς να κρίνεις χωρίς να ξέρεις αποφάσισα να δοκιμάσω τους αναστημένους.
Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Μάλιστα μέχρι να πάρω το κολάι της υπόθεσης –ή μάλλον των υποθέσεων- μπερδευόμουν αρκετά συχνά, και ιδιαίτερα με τα ονόματα. Δεν ξέρω βέβαια αν υπήρχε αυτή η δυσκολία αν είχα πιάσει τη σειρά από την αρχή.
Όσο για τον Τζον Ρέμπους…δεν μπορώ να πω… ένα ενδιαφέρον το είχε σαν χαρακτήρας...βέβαια δεν ξέρω αν τον συμπάθησα ή όχι…κι αυτό γιατί κυρίως γίνονταν κάποιες αναφορές σε παλαιότερες υποθέσεις τις οποίες όμως μόνο κάποιος που είχε διαβάσει τα βιβλία θα καταλάβαινε.
Οι εξελίξεις ήταν ελάχιστες και το μέγεθος του βιβλίου πέρα από το ότι δεν βοηθούσε ήταν αδικαιολόγητο. Θα μπορούσε κάλλιστα να παραλείψει πάμπολλες άσκοπες σελίδες. Και οι δύο υποθέσεις (ή μάλλον τρεις) κυλούσαν αργά χωρίς ανατροπές κουράζοντας με πάρα πολύ. Ειλικρινά ανυπομονούσα να τελειώσει. Και είναι η πρώτη φορά πού διαβάζω αστυνομικό και πιέζομαι τόσο για να φτάσω στο τέλος. Το τέλος βέβαια μπορώ να πω πως άξιζε. Ήταν κάτι μη αναμενόμενο αλλά και πάλι θα ήθελα λίγο σασπένς παραπάνω.
Δεν ήταν τόσο κακό όσο το περίμενα αλλά ούτε και τόσο ενδιαφέρον. Πιστεύω πως έχω διαβάσει καλύτερα αστυνομικά με λιγότερη φήμη να τα ακολουθεί. Ίσως τα άλλα βιβλία του Ian Rankin να είναι καλύτερα.