Take a photo of a barcode or cover
Ja. Godsamme ja. Wrijf het er maar in, Wieringa, ouwe alle-registers-beheerser. Een aimabele hoofdpersoon, waar vind je die nog? En wie weet de rol van Nederlanders in de tweede wereldoorlog van a tot z te duiden, inclusief sappige anekdotes, zonder dat het een verkapte Wikipediapagina wordt? Seksscenes die er niet toe leiden dat je het boek in de fik wilt steken en snel uit het raam wilt gooien, om te hopen dat niemand je hier ooit nog eens aan zal herinneren? Een constante spanning om alles wat er kan gebeuren, waar ook op gehint wordt, maar wat vervolgens wel, niet of anders uitpakt? Alleen maar heerlijke zinnen en metaforen die nonchalant en makkelijk geschreven lijken te zijn, maar waarvan je diep van binnen weet dat ze oneindig veel bloed, zweet en tranen gekost hebben? Een zwakzinnige bijfiguur die je hart voor eeuwig steelt? En lekker veel referenties aan obscure alchemie?
Dat dus, allemaal, in één kloek boek, dat je zonder problemen in één sessie kunt uitlezen (er vanuit gaande dat je onbeperkt veel tijd en oneindig weinig afleiding om je heen hebt, haha, said no one ever, maar goed). Als dit niet hét zomerboek van De Groene- en NRC-abonnees wordt, dan weet ik het ook niet meer.
Niet alles goud wat er blinkt natuurlijk. De rol van Wieringa zelf in het boek begint hoopvol (al was het maar vanwege alle zelfspot), maar eindigt als een tweedehands nachtkaars. Er zitten wat contemplatieve stukken bij die ongetwijfeld heel literair verantwoord zijn, maar vooral hinderlijk en onnodig vertragen, en waar ik eerder in trance dan bewust doorheen ging. Maar goed. Dat hoeft ook niet. Enkel God maakt geen fouten, en dat is zelfs voor Wieringa te hoog gegrepen.
Dat dus, allemaal, in één kloek boek, dat je zonder problemen in één sessie kunt uitlezen (er vanuit gaande dat je onbeperkt veel tijd en oneindig weinig afleiding om je heen hebt, haha, said no one ever, maar goed). Als dit niet hét zomerboek van De Groene- en NRC-abonnees wordt, dan weet ik het ook niet meer.
Niet alles goud wat er blinkt natuurlijk. De rol van Wieringa zelf in het boek begint hoopvol (al was het maar vanwege alle zelfspot), maar eindigt als een tweedehands nachtkaars. Er zitten wat contemplatieve stukken bij die ongetwijfeld heel literair verantwoord zijn, maar vooral hinderlijk en onnodig vertragen, en waar ik eerder in trance dan bewust doorheen ging. Maar goed. Dat hoeft ook niet. Enkel God maakt geen fouten, en dat is zelfs voor Wieringa te hoog gegrepen.