Take a photo of a barcode or cover
A review by iefstuyvaert
De geschiedenis van mijn seksualiteit by Tobi Lakmaker
5.0
Kijk, dat heb je dan weer: ontdek je een volstrekt unieke stem, blijkt die Amsterdamser dan Amsterdam te zijn. En toe te horen aan een lesbisch jongenmeisje met een hiphop-pet. Verder van mij kan Sofie Lakmaker nauwelijks staan. Ze lijkt niet eens op mijn dochter. Of op mijn zoon, for that matter. Terwijl dat toch ook millenials zijn.
Maar maakt het uit? Geenszins. Zelden zo vaak gegrijnsd om weer een trefzekere formulering, nog een volkomen onverwachte, maar na twee keer lezen vooral juiste observatie, andermaal een originele kijk op de dingen.
Het is een beetje wat Mark Oliver Everett doet in 'Things the Grandchildren should know': persoonlijk drama relativeren zonder het te ridiculiseren. Humor hanteren als wapen tegen de chaos, in de wereld en in je hoofd.
Tussendoor vereffent ze subtiel een paar rekeningen met mensen die echt bestaan en - als ze al niet bij naam genoemd worden - zo onomwonden worden beschreven dat zij alvast zullen weten dat het over hen gaat. Je wil niet in hun schoenen staan. Misschien moet ze alvast Brusselmans' advocaat eens contacteren?
Lakmakers springt van de hak op de hoorn, maar raakt nergens het spoor bijster. Op het einde schrijft ze zelfs een nieuw begin. Een nieuw begin van het boek, maar wellicht ook van haar leven.
Een leven waar een roman in zit.
En ze is nog maar 26.
Maar maakt het uit? Geenszins. Zelden zo vaak gegrijnsd om weer een trefzekere formulering, nog een volkomen onverwachte, maar na twee keer lezen vooral juiste observatie, andermaal een originele kijk op de dingen.
Het is een beetje wat Mark Oliver Everett doet in 'Things the Grandchildren should know': persoonlijk drama relativeren zonder het te ridiculiseren. Humor hanteren als wapen tegen de chaos, in de wereld en in je hoofd.
Tussendoor vereffent ze subtiel een paar rekeningen met mensen die echt bestaan en - als ze al niet bij naam genoemd worden - zo onomwonden worden beschreven dat zij alvast zullen weten dat het over hen gaat. Je wil niet in hun schoenen staan. Misschien moet ze alvast Brusselmans' advocaat eens contacteren?
Lakmakers springt van de hak op de hoorn, maar raakt nergens het spoor bijster. Op het einde schrijft ze zelfs een nieuw begin. Een nieuw begin van het boek, maar wellicht ook van haar leven.
Een leven waar een roman in zit.
En ze is nog maar 26.