A review by annettebooksofhopeanddreams
Beren and Lúthien by J.R.R. Tolkien

2.0

Ik geloof dat Tolkien en ik gewoon echt niet voor elkaar gemaakt zijn. Ergens vind ik dat jammer, want ik hoor er zoveel over en zie zoveel mensen die helemaal weg zijn van Midden Aarde en de verhalen die hij bedacht en verteld heeft, anderzijds ben ik me er ook heel erg van bewust dat lezen iets persoonlijks is en dat wat de ene aanspreekt, de andere niet aanspreekt en omgekeerd.

Laat ik beginnen met het positieve van dit boek: Ik vond het heel interessant om het proces te lezen hoe het verhaal gevormd, vervormd en ontwikkeld is. Hoewel ik Tolkien's boeken wellicht niet zo kan waarderen, heb ik wel heel veel respect voor zijn fantasie, zijn oog voor detail en de uitgebreidheid van zijn wereld. Je kan van Tolkien veel zeggen, maar niet dat het niet doordacht of uitgedacht is.

Daarnaast vond ik de dichtende verhaallijn heel mooi en daar moet ik ook een pluim geven aan de vertaler, die heel puik werk heeft afgeleverd. Het is een beetje jammer dat ik tijdens die dichtregels constant de draad kwijtraakte. Wellicht omdat ik moe was, wellicht omdat ik de zinstructuren te lang vond, wellicht omdat het verhaal op geen enkel moment echt bij me binnen kwam.

Want met het verhaal zelf had ik ook nog wel wat issues. Ik kan zien wat er mooi aan is en wat mensen raakt, maar ik merkte dat ik meer nodig had gehad om dat te ervaren. Meer dan wat dit boek me bood. Het deed me niets, ik vond sommige stukken te summier beschreven, andere stukken te uitgebreid. En het verhaal pakte me gewoon niet.

Maar hey! Ik heb het een kans gegeven, ik heb het hele boek gelezen en besloten dat Tolkien gewoon niet voor mij is. Even goede vrienden, toch?