A review by pieterpaultybbe
Canaille by Jan Cremer

medium-paced

• Plot- or character-driven? Character

3.75

Canaille is, hoewel de minst interessante passage in de Odyssee-cyclus, nog steeds een stevig geschreven roman. Cremers stijl is doorheen de cylcus heerlijker dan ooit en dat zet zich in het liefdesdebacle met Perinne Peeters voort, al kan de verhouding nooit tippen aan die met Loes Hamel. En dat is het overheersende gevoel dat doorheen de eerste 150 pagina's kruipt. Goed, maar geen 'Sirenen'. Het pas daarna dat het boek zijn eigen bestaansrecht verwerft, in de wervelende laatste hoofdstukken en de best wel ontroerende epiloog. Jan Cremer bevestigt met de odyssee-cylcus zijn waarde als een van de groten in de Nederlandse Letteren. 

Van Fernweh naar Sirenen spiralend in Canaille...
Moge Grote Jan de rust gevonden hebben die hij zijn hele leven zocht

Tabee