A review by loldesh
Uykuyayatanlar by Dorothee Elmiger

3.0

İnsan yaşlandığında belirli bir duyarlılığı yitiriyor, bir zamanlar kendisini kaygılandıran hassasiyetleri kaybediyor; genelde öğrenci olduğum zamanları pek düşünmem ama yine de belli izlenimleri edindim, insanların nezaket dolu ruh hallerine karşı duyarlıydım. Düşüncesiz olduğum bir zaman aralığını -ki buna çok küçük yaşlarım da dahildir- hatırlamıyorum, ancak dürüst olmak gerekirse söyleyebilirim ki böyle şeylerden çok ender bahsederim. Bazen üzerime düşen dehşet bir ümitsizlik çöküyor ve sanırım böyle anlar bana ilk gençlik yıllarımı hatırlatıyor; o sıralar her şey belirsiz ve can sıkıcıydı.

//

Kitap yukarıda alıntıladığım kısım gibi, ne anlatıyor bu şimdi demeye kalmadan bitiriveriyorsunuz. Potansiyeli var çok daha iyi olabilirmiş, bununla yetindiğimize üzüldüm açıkçası ama okuduğuma üzülmedim, zaman kaybı olarak addetmezdim.