Scan barcode
A review by goannelies
The Girl in the Glass Tower by Elizabeth Fremantle
4.0
Arabella Stuart heeft niet alleen Stuart- maar ook Tudorbloed door haar aderen stromen en wordt daarom van kinds af aan al genoemd als mogelijke troonsopvolger van de kinderloze Elisabeth I. Heel haar jeugd brengt ze door opgesloten bij haar grootmoeder. Wanneer ze uiteindelijk toch naar het Hof gaat leert ze Ami kennen, een jonge dichteres met wie ze haar liefde voor schrijven deelt. Maar al snel blijkt dat voor iemand met koninklijk bloed vrijheid niet bestaat.
Ok, ik ga het zeggen. Fremantle is momenteel mijn favoriete historische fictieschrijfster. In de eerste plaats neemt ze originele figuren uit de geschiedenis (de 6de vrouw van Henry VIII, Penelope Devereux...). Ik wist als echte Tudorfanaat niets van Arabella Stuart en heb dus ademloos zitten lezen. Weer een tragisch verhaal.
Daarnaast zet Fremantle ook altijd een perspectief van een onbekende persoon naast het hoofdpersonage. Dat gebeurt veel in dit genre, maar vaak zijn het hofdames die maar weinig bijdragen aan het verhaal. Wel, in deze boeken heb ik altijd een enorme klik met de bijpersonages. Ook nu las ik Ami's verhaal even graag als dat van Arabella. Misschien met momenten zelfs liever.
Het zit gewoon allemaal goed in elkaar, het is verfrissend, er zit symboliek in, geen vreemde anachronismen en geen grote loopjes met de geschiedenis. De pure feiten kloppen, de rest mag van mij best interpretatie zijn, dat kan ook niet anders.
Ook fijn dat in dit boek personages van haar vorige verhalen voorbijkomen. Ik heb deze nog niet allemaal gelezen, maar dat gaat niet lang meer duren.
Dit verhaal was misschien iets minder krachtig dan The Queen's Gambit, maar het vertelt een minder bekend verhaal, van een tragisch maar sterk meisje wiens enige misdaad haar afkomst was. Aanrader!
Ok, ik ga het zeggen. Fremantle is momenteel mijn favoriete historische fictieschrijfster. In de eerste plaats neemt ze originele figuren uit de geschiedenis (de 6de vrouw van Henry VIII, Penelope Devereux...). Ik wist als echte Tudorfanaat niets van Arabella Stuart en heb dus ademloos zitten lezen. Weer een tragisch verhaal.
Daarnaast zet Fremantle ook altijd een perspectief van een onbekende persoon naast het hoofdpersonage. Dat gebeurt veel in dit genre, maar vaak zijn het hofdames die maar weinig bijdragen aan het verhaal. Wel, in deze boeken heb ik altijd een enorme klik met de bijpersonages. Ook nu las ik Ami's verhaal even graag als dat van Arabella. Misschien met momenten zelfs liever.
Het zit gewoon allemaal goed in elkaar, het is verfrissend, er zit symboliek in, geen vreemde anachronismen en geen grote loopjes met de geschiedenis. De pure feiten kloppen, de rest mag van mij best interpretatie zijn, dat kan ook niet anders.
Ook fijn dat in dit boek personages van haar vorige verhalen voorbijkomen. Ik heb deze nog niet allemaal gelezen, maar dat gaat niet lang meer duren.
Dit verhaal was misschien iets minder krachtig dan The Queen's Gambit, maar het vertelt een minder bekend verhaal, van een tragisch maar sterk meisje wiens enige misdaad haar afkomst was. Aanrader!