beritt 's review for:

De gezichten by Tove Ditlevsen
4.0

Dit was zo'n beklemmend en toch ook heel mooi verhaal. Bijzonder knap zoals Ditlevsen de stijgende waanzin van de hoofdpersoon weet weer te geven. Zelfs als lezer denk je soms "wacht even - zegt Gert of Gitte dit nu echt, of denkt Lise dat alleen maar?"
Hoewel Ditlevsen's stijl volkomen anders is, deed dit boek me ook denken aan Simon Vestdijk's De Redding van Fré Bolderhey, waarin je je langzamerhand ook begint af te vragen wat er wel en niet is gebeurd. Heel benauwend.


De taal is bijzonder beeldend, wat dit verhaal waarin angst en hallucinaties zo'n grote rol spelen nog een extra lading geeft. Daarnaast zijn de vergelijkingen die ze maakt érg sterk en volstrekt origineel:

"De vrouw pakte bedaard haar breiwerkje op en liep de kamer uit als uit een schilderij waarop ze de centrale figuur was geweest" (102).

"Ze liet het los en keek vanaf de bodem van haar kindertijd naar haar moeder, die opeens vanuit haar herinnering opsteeg door duizenden zinloze volwassendagen" (119).

Echt een hartstikke mooi boek. Ik hoop dat er, naast dit boek en haar beroemde trilogie, nog meer werk van haar naar het Nederlands vertaald wordt.