Scan barcode
A review by versmonesprit
Zamanın En Kısa Hali by Cem Akaş
emotional
funny
inspiring
sad
fast-paced
- Plot- or character-driven? N/A
- Strong character development? N/A
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? N/A
- Flaws of characters a main focus? N/A
5.0
Yine Cem Akaş, yine eşsiz benzersiz bir kitap. Meselesi aslında en sonda ifşa olan, bir anda hiç beklenmedik bir şeye dönüşen fevkalade bir eser Zamanın En Kısa Hali.
Kitabın adından kastı, 116. sayfada geçen bir cümleden anlaşılıyor: ömür. Akaş da bir ömrün portresini çiziyor lineer ilerlemeyen, bazen çelişen fragmanlarla. Aslında Can zaten olabilecek en mükemmel şekilde tarif etmiş kitabı: bir mozaik. Kimi zaman eleştirel, kimi zaman tamamen eğlenceli, kimi zaman melankolik, kimi zaman iğneleyici olan tüm bu fragmanlar bir araya gelince ortaya çok boyutlu bir karakter, fragmenter ama aslında bütünüyle tasvir edilmiş bir hayat çıkıyor. Okuması çok keyifli bir kalemi var Akaş’ın: sanat piyasası, kültürel çevreler, otorite figürleri, insan ilişkileri, ikiyüzlülük gibi konularda öyle bir yazıyor ki insan kendini zor durduruyor, tek oturuşta yalayıp yutmak istiyor kitabı.
Gitmeyecekler için Urbino’daki gibi, sondaki kurmaca bir belgenin kitabı açıklığa kavuşturması, retroaktif olarak kitaba yeni bir ton katması… apayrı bir lezzet veriyor. Postmodern edebiyatı böyle sevilesi, böyle akıllıca kullanan çok az yazar var. Hiçbir eserinin İngilizceye çevrilmemiş olması çok şaşırtıyor beni, böylesi bir edebiyat hazinesi bir tek bizde saklıyken hele hiç ihmal etmeyin, kıymeti bilinmesi elzem bir yazar Akaş.
Kitabın adından kastı, 116. sayfada geçen bir cümleden anlaşılıyor: ömür. Akaş da bir ömrün portresini çiziyor lineer ilerlemeyen, bazen çelişen fragmanlarla. Aslında Can zaten olabilecek en mükemmel şekilde tarif etmiş kitabı: bir mozaik. Kimi zaman eleştirel, kimi zaman tamamen eğlenceli, kimi zaman melankolik, kimi zaman iğneleyici olan tüm bu fragmanlar bir araya gelince ortaya çok boyutlu bir karakter, fragmenter ama aslında bütünüyle tasvir edilmiş bir hayat çıkıyor. Okuması çok keyifli bir kalemi var Akaş’ın: sanat piyasası, kültürel çevreler, otorite figürleri, insan ilişkileri, ikiyüzlülük gibi konularda öyle bir yazıyor ki insan kendini zor durduruyor, tek oturuşta yalayıp yutmak istiyor kitabı.
Gitmeyecekler için Urbino’daki gibi, sondaki kurmaca bir belgenin kitabı açıklığa kavuşturması, retroaktif olarak kitaba yeni bir ton katması… apayrı bir lezzet veriyor. Postmodern edebiyatı böyle sevilesi, böyle akıllıca kullanan çok az yazar var. Hiçbir eserinin İngilizceye çevrilmemiş olması çok şaşırtıyor beni, böylesi bir edebiyat hazinesi bir tek bizde saklıyken hele hiç ihmal etmeyin, kıymeti bilinmesi elzem bir yazar Akaş.