Scan barcode
A review by marik0n
Τα 88 ντολμαδάκια by Eugene Trivizas, Ευγένιος Τριβιζάς
5.0
Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι βαθιά επηρεασμένο από το κίνημα του μεταμοντερνισμού, το οποίο με απλά λόγια, θέλει να αφυπνίσει τον αναγνώστη και τον "βάλει" να συμμετέχει στη διαδικασία της συγγραφής του βιβλίου. Αποδομεί την συγγραφή σαν διαδικασία και απομυθοποιεί τον αναγνώστη σαν πρόσωπο.
Τι γίνεται δηλαδή;
Δεν το διαβάζεις από την αρχή ως το τέλος. Αντίθετα, σε κάθε σελίδα αρχίζει μία ιστορία, την οποία εσύ αποφασίζεις πως θα συνεχίσεις. Επιλογές και μικροί γρίφοι, μαγνητίζουν το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων, καθώς κάθε αρχή δεν έχει προκαθορισμένη πορεία και τέλος. Προσωπικά, πρέπει να αφιέρωσα σε αυτό το βιβλίο περίπου 4 ώρες όταν το πήρα στα χέρα μου, ενώ ξεκάθαρα θα έπρεπε να διαβάζω Εκπαιδευτική ψυχολογία ( είναι σαφές ότι έχω μπει σε μουντ εξεταστικής, έτσι;)
"Εμπεριστατωμένη μελέτη ερευνητών του Τμήματος Η/Υ και Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πατρών (Εργαστήριο Πληροφοριακών Συστημάτων Υψηλής Απόδοσης ─ T. Kostakis and E. Gallopoulos,"The 88 Ntolmadakia" eigenvector and beyond Link Analysis and Linear Algebra on children's books) διαπίστωσε ότι τα «88 Ντολμαδάκια» περιλαμβάνουν ακριβώς 1.921 διαφορετικές ιστορίες."
Μου αρέσει αυτό το βιβλίο- και το προτείνω- γιατί καταφέρνει το φαινομενικά αδιανόητο: εμπλέκει τα σημερινά παιδιά στην ανάγνωση. Είναι σύνηθες παράπονο γονιών και εκπαιδευτικών, ότι τα παιδιά στις μέρες μας δεν διαβάζουν, παρά μόνο προτιμούν την τηλεόραση. Η αλήθεια δεν είναι αυτή. Τα παιδιά δεν προτιμούν την τηλεόραση. Τα παιδιά προτιμούν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Κατά την γνώμη μου, βασισμένη πάντα σε προσωπικές παρατηρήσεις, υπάρχει ένας σαφέστατος λόγος που το κάνουν αυτό τα παιδιά: έχουν την ευκαιρία να εμπλακούν και να αποφασίσουν. Σήμερα, παρατηρείται πολύ περισσότερη αυτοδιάθεση στα παιδιά απ'ότι παλαιότερα. Ειδικά αν λάβουμε υπόψιν μας πως σε μικρές ηλικίες η ενεργητική ακρόαση είναι ένα ιδιαίτερα δύσκολο έργο για τα παιδιά, δεν βλέπω γιατί να μην στραφούν σε κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι, αντί σε ένα βιβλίο. Επίσης, η χρήση εφέ, έντονων χρωμάτων και ήχων, κάθε άλλο παρά δυσάρεστη κάνει την ενασχόληση με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια
DISCLAIMER: Δεν έχω τίποτα με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ίσα ίσα, τα θεωρώ πάρα πολύ χρήσιμα ως πηγές ψυχαγωγίας και μάθησης, όχι μόνο στις μικρότερες ηλικίες, αλλά και στους ενήλικες. Αναλυτικότερα, θα αναφερθώ στα βιντεοπαιχνίδια σε κάποια άλλη δημοσίευση.
Ρόλος μας είναι να μην απαξιώνουμε αυτή τη τάση των παιδιών, αλλά να βρίσκουμε διαφορετικούς, καινοτόμους τρόπους να πουλάμε το προϊόν σκεπτόμενοι το αγοραστικό κοινό. Αν δεν πλασάρεις σωστά ένα βιβλίο ( το κατάλληλο βιβλίο) σε ένα παιδί, δεν θα ενδιαφερθεί. Απλά είναι τα πράγματα και πρέπει να τα λέμε με το όνομα τους. Δεν μπορούμε να απαιτούμε από τα παιδιά να διαβάζουν και να τα απαξιώνουμε ή να απογοητευόμαστε όταν δεν το κάνουν, την ίδια στιγμή, που εμείς οι ίδιοι δεν προωθούμε την ανάγνωση με ένα τρόπο που θα μαγνητίσει το ενδιαφέρον τους, ειδικά στις μικρές, τρυφερές ηλικίες, που είναι εύκολο να χρησιμοποιήσουμε την έντονη περιέργεια και την αδάμαστη φαντασία όπως θέλουμε, προκειμένου βέβαια να διατηρήσουμε αυτά τα χαρακτηριστικά άρτια μέσα τους, παρά την πάροδο του χρόνου και εντέλει να τους εμφυσήσουμε την αγάπη και την εκτίμηση για την ανάγνωση λογοτεχνίας.
Σε αυτήν την προσπάθεια. θεωρώ ανεκτίμητο εργαλείο στην φαρέτρα μας αυτό ακριβώς το βιβλίο. Προσφέρει στα παιδιά ευκαιρίες έκφρασης αυτοδιάθεσης, δημιουργεί ένα κλίμα παιχνιδιού αν θέλετε, ενώ παράλληλα το βιβλίο είναι στο κέντρο της όλης δράσης. Το κλίμα παιχνιδιού και έμπρακτης χρήσης της φαντασίας είναι σημαντικά όταν μιλάμε για παιδιά, γιατί όσο και αν προσπαθήσουμε να τους εξηγήσουμε με λόγια το πως σε ταξιδεύει ένα βιβλίο, τι σου μαθαίνει και πόσο εντέλει μπορεί να επηρεάσει τη ζωή σου ριζικά, δεν θα το κατανοήσουν. Λογικό είναι. Τα παιδιά μαθαίνουν και καταλαβαίνουν αποτελεσματικότερα κάνοντας και όχι ακούγοντας.
Η προσέγγιση μας είναι αυτή που πρέπει να αλλάξει και όχι τα παιδιά. Οι συγγραφείς σύγχρονης παιδικής λογοτεχνίας το ξέρουν. Εμείς πότε;
Αν θέλετε να δείτε πώς πήγε το πείραμα που η ίδια διεξήγαγα βασισμένη σε αυτές τις απόψεις, να διαβάσετε και άλλες κριτικές και άρθρα και περισσότερα πράγματα γύρω από το παιδί και τον χειρισμό του, κατευθυνθείτε εδώ: https://heshotme.wordpress.com/
Τι γίνεται δηλαδή;
Δεν το διαβάζεις από την αρχή ως το τέλος. Αντίθετα, σε κάθε σελίδα αρχίζει μία ιστορία, την οποία εσύ αποφασίζεις πως θα συνεχίσεις. Επιλογές και μικροί γρίφοι, μαγνητίζουν το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων, καθώς κάθε αρχή δεν έχει προκαθορισμένη πορεία και τέλος. Προσωπικά, πρέπει να αφιέρωσα σε αυτό το βιβλίο περίπου 4 ώρες όταν το πήρα στα χέρα μου, ενώ ξεκάθαρα θα έπρεπε να διαβάζω Εκπαιδευτική ψυχολογία ( είναι σαφές ότι έχω μπει σε μουντ εξεταστικής, έτσι;)
"Εμπεριστατωμένη μελέτη ερευνητών του Τμήματος Η/Υ και Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πατρών (Εργαστήριο Πληροφοριακών Συστημάτων Υψηλής Απόδοσης ─ T. Kostakis and E. Gallopoulos,"The 88 Ntolmadakia" eigenvector and beyond Link Analysis and Linear Algebra on children's books) διαπίστωσε ότι τα «88 Ντολμαδάκια» περιλαμβάνουν ακριβώς 1.921 διαφορετικές ιστορίες."
Μου αρέσει αυτό το βιβλίο- και το προτείνω- γιατί καταφέρνει το φαινομενικά αδιανόητο: εμπλέκει τα σημερινά παιδιά στην ανάγνωση. Είναι σύνηθες παράπονο γονιών και εκπαιδευτικών, ότι τα παιδιά στις μέρες μας δεν διαβάζουν, παρά μόνο προτιμούν την τηλεόραση. Η αλήθεια δεν είναι αυτή. Τα παιδιά δεν προτιμούν την τηλεόραση. Τα παιδιά προτιμούν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Κατά την γνώμη μου, βασισμένη πάντα σε προσωπικές παρατηρήσεις, υπάρχει ένας σαφέστατος λόγος που το κάνουν αυτό τα παιδιά: έχουν την ευκαιρία να εμπλακούν και να αποφασίσουν. Σήμερα, παρατηρείται πολύ περισσότερη αυτοδιάθεση στα παιδιά απ'ότι παλαιότερα. Ειδικά αν λάβουμε υπόψιν μας πως σε μικρές ηλικίες η ενεργητική ακρόαση είναι ένα ιδιαίτερα δύσκολο έργο για τα παιδιά, δεν βλέπω γιατί να μην στραφούν σε κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι, αντί σε ένα βιβλίο. Επίσης, η χρήση εφέ, έντονων χρωμάτων και ήχων, κάθε άλλο παρά δυσάρεστη κάνει την ενασχόληση με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια
DISCLAIMER: Δεν έχω τίποτα με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ίσα ίσα, τα θεωρώ πάρα πολύ χρήσιμα ως πηγές ψυχαγωγίας και μάθησης, όχι μόνο στις μικρότερες ηλικίες, αλλά και στους ενήλικες. Αναλυτικότερα, θα αναφερθώ στα βιντεοπαιχνίδια σε κάποια άλλη δημοσίευση.
Ρόλος μας είναι να μην απαξιώνουμε αυτή τη τάση των παιδιών, αλλά να βρίσκουμε διαφορετικούς, καινοτόμους τρόπους να πουλάμε το προϊόν σκεπτόμενοι το αγοραστικό κοινό. Αν δεν πλασάρεις σωστά ένα βιβλίο ( το κατάλληλο βιβλίο) σε ένα παιδί, δεν θα ενδιαφερθεί. Απλά είναι τα πράγματα και πρέπει να τα λέμε με το όνομα τους. Δεν μπορούμε να απαιτούμε από τα παιδιά να διαβάζουν και να τα απαξιώνουμε ή να απογοητευόμαστε όταν δεν το κάνουν, την ίδια στιγμή, που εμείς οι ίδιοι δεν προωθούμε την ανάγνωση με ένα τρόπο που θα μαγνητίσει το ενδιαφέρον τους, ειδικά στις μικρές, τρυφερές ηλικίες, που είναι εύκολο να χρησιμοποιήσουμε την έντονη περιέργεια και την αδάμαστη φαντασία όπως θέλουμε, προκειμένου βέβαια να διατηρήσουμε αυτά τα χαρακτηριστικά άρτια μέσα τους, παρά την πάροδο του χρόνου και εντέλει να τους εμφυσήσουμε την αγάπη και την εκτίμηση για την ανάγνωση λογοτεχνίας.
Σε αυτήν την προσπάθεια. θεωρώ ανεκτίμητο εργαλείο στην φαρέτρα μας αυτό ακριβώς το βιβλίο. Προσφέρει στα παιδιά ευκαιρίες έκφρασης αυτοδιάθεσης, δημιουργεί ένα κλίμα παιχνιδιού αν θέλετε, ενώ παράλληλα το βιβλίο είναι στο κέντρο της όλης δράσης. Το κλίμα παιχνιδιού και έμπρακτης χρήσης της φαντασίας είναι σημαντικά όταν μιλάμε για παιδιά, γιατί όσο και αν προσπαθήσουμε να τους εξηγήσουμε με λόγια το πως σε ταξιδεύει ένα βιβλίο, τι σου μαθαίνει και πόσο εντέλει μπορεί να επηρεάσει τη ζωή σου ριζικά, δεν θα το κατανοήσουν. Λογικό είναι. Τα παιδιά μαθαίνουν και καταλαβαίνουν αποτελεσματικότερα κάνοντας και όχι ακούγοντας.
Η προσέγγιση μας είναι αυτή που πρέπει να αλλάξει και όχι τα παιδιά. Οι συγγραφείς σύγχρονης παιδικής λογοτεχνίας το ξέρουν. Εμείς πότε;
Αν θέλετε να δείτε πώς πήγε το πείραμα που η ίδια διεξήγαγα βασισμένη σε αυτές τις απόψεις, να διαβάσετε και άλλες κριτικές και άρθρα και περισσότερα πράγματα γύρω από το παιδί και τον χειρισμό του, κατευθυνθείτε εδώ: https://heshotme.wordpress.com/