Scan barcode
A review by rzeckism
Godność, proszę. O transpłciowości, gniewie i nadziei by Maja Heban
emotional
informative
reflective
medium-paced
5.0
Sam fakt istnienia tej książki, wydanej u nas, w tym kraju którego nawet trudno trafnie opisać w kilku słowach, napawa mnie cieplem w środku, jakbym kurwa faktycznie był w domu.
Uwielbiam styl pisania autorki, czyta się bardzo płynnie, nawet kiedy same informacje wydają się trudne do przeczytania i przyjęcia, bo kurwa, w jakim świecie my żyjemy? Wiesz to i widzisz to napisane, osadza się to gdzieś w tobie, trudne do przyjęcia, a oczy idą dalej, jakbyś nie mógł przestać. Moja perspektywa nie jest uniwersalna, bo wszystkie przedstawione informacje już wiedziałem, więc świadczyły tylko jako przypomnienie, ale mam nadzieje że uczucia które we mnie wywołały będą już bardziej uniwersalne.
Fragment z Nadziei, doświadczenie Mai związane z poczuciem alienacji, jakąś „nieporadnością życiowa” która trzeba przezwyciężyć, myśli ze i tak nie dożyje się dorosłości które przeradzają się w realizacje, że już się jej dożyło i można czerpać z tego radość, mieć pozytywne doświadczenia pomimo że jest chujowo… Czytają czułem się jakby ktoś zajrzał do mojej głowy i spisał to co zobaczył. I świadomość, że są ludzie tacy jak ja i żyją, i robią fajne rzeczy, że się da, chyba najbardziej na świecie wypełnia mnie nadzieja. Nasze istnienie naprawdę jest nadzieją.
Uwielbiam styl pisania autorki, czyta się bardzo płynnie, nawet kiedy same informacje wydają się trudne do przeczytania i przyjęcia, bo kurwa, w jakim świecie my żyjemy? Wiesz to i widzisz to napisane, osadza się to gdzieś w tobie, trudne do przyjęcia, a oczy idą dalej, jakbyś nie mógł przestać. Moja perspektywa nie jest uniwersalna, bo wszystkie przedstawione informacje już wiedziałem, więc świadczyły tylko jako przypomnienie, ale mam nadzieje że uczucia które we mnie wywołały będą już bardziej uniwersalne.
Fragment z Nadziei, doświadczenie Mai związane z poczuciem alienacji, jakąś „nieporadnością życiowa” która trzeba przezwyciężyć, myśli ze i tak nie dożyje się dorosłości które przeradzają się w realizacje, że już się jej dożyło i można czerpać z tego radość, mieć pozytywne doświadczenia pomimo że jest chujowo… Czytają czułem się jakby ktoś zajrzał do mojej głowy i spisał to co zobaczył. I świadomość, że są ludzie tacy jak ja i żyją, i robią fajne rzeczy, że się da, chyba najbardziej na świecie wypełnia mnie nadzieja. Nasze istnienie naprawdę jest nadzieją.