A review by iefstuyvaert
Lentekind by Harmen van Liemt

2.0

Geboren na een spoedkeizersnede, Jood, homo en een doodzieke zus.

Nee, Woody heeft het niet getroffen. Met zijn naam ook al niet. Genoemd naar Woody Illin, je weet wel: die van die films.

Ouders hebben een moeilijk momentje. Mama staat plots les te geven in zijn klas. Woody identificeert zich met Pippi Langkous en Prinses Fiona. Tot hij een eetstoornis ontwikkelt. En porno ontdekt.

Het leven is zwaar!

En dan moet het ergste nog komen: Woody wordt niet toegelaten tot de acteeropleiding. Vlug een dramatische dagboeknotitie aan Amy Winehouse richten!

Zelden vaker de wenkbrauwen gefronst als tijdens het omslaan van deze pagina’s. Want hoezeer ik ook mijn best heb gedaan, ik ben er niet in geslaagd een cliché te vinden dat niét in dit boek zit.

De lijdensweg eindigt met een helende trip naar Mexico. Via braken en diarree gaat het naar yoga en zwemmen met dolfijnen.

“Je kan niemand dwingen het spirituele pad te bewandelen. Het jaagt mensen juist weg”.

Hetzelfde kan je zeggen over het lezen van dit boek.