Take a photo of a barcode or cover
A review by iefstuyvaert
Når vi synger: roman by Merethe Lindstrøm
2.0
Het fraaie voorblad nodigt uit om een dekentje over je benen te leggen en je te laten wegglijden in jaren zeventig-nostalgie.
Maar wie bedwelmd wil worden komt bedrogen uit, want daar is al die eerste zin, die je keihard wakker schudt.
Hold on to it, want het is ook de laatste zin die dat doet.
Eenmaal bekomen van de openingsparagraaf kabbelt het van de ene observatie over hier en daar een opmerkelijke formulering naar de volgende anekdote.
Even stilstaan bij wat domestiek geweld - die Noorse kou doet wat met een mens -, wat naaktlopen, een ongemakkelijke briefwisseling en een verdwijning die weer opgelost raakt.
Weinig dat je nog niet eerder hebt gelezen.
Niets dat je iets doet.
Het enige personage waar je eventueel wat voor voelt, is het aangenomen pleegkind Bastian.
Helaas is dat gevoel medelijden, omdat hij al helemààl geen aandacht krijgt van Lindstrøm.
Het is dat die naturalistische Noorse boekjes nooit erg dik zijn, anders was ik voor het zingen al lang de kerk uit geweest.
Maar wie bedwelmd wil worden komt bedrogen uit, want daar is al die eerste zin, die je keihard wakker schudt.
Hold on to it, want het is ook de laatste zin die dat doet.
Eenmaal bekomen van de openingsparagraaf kabbelt het van de ene observatie over hier en daar een opmerkelijke formulering naar de volgende anekdote.
Even stilstaan bij wat domestiek geweld - die Noorse kou doet wat met een mens -, wat naaktlopen, een ongemakkelijke briefwisseling en een verdwijning die weer opgelost raakt.
Weinig dat je nog niet eerder hebt gelezen.
Niets dat je iets doet.
Het enige personage waar je eventueel wat voor voelt, is het aangenomen pleegkind Bastian.
Helaas is dat gevoel medelijden, omdat hij al helemààl geen aandacht krijgt van Lindstrøm.
Het is dat die naturalistische Noorse boekjes nooit erg dik zijn, anders was ik voor het zingen al lang de kerk uit geweest.