Take a photo of a barcode or cover
A review by divxalex
Αλεξανδρινό κουαρτέτο by Lawrence Durrell
4.0
Ιουστίνη ⭐⭐⭐
Ποίηση, ειρωνεία και ανθρώπινα πάθη με φόντο την Καβαφική Αλεξάνδρεια, ή μια Αλεξάνδρεια οικεία μόνο κατ' όνομα, όπως τη γνωρίζουμε μέσα από τη δράση των χαρακτήρων, σίγουρα όχι την "πραγματική". Καθώς είναι μέρος τετραλογίας (δε λέγεται τυχαία αλεξανδρινό κουαρτέτο) θα επανέλθω μετά την ανάγνωση και των τριών επομένων. Μέχρι τότε: παρά τις εμφανείς αρετές του συγγραφέα, η Ιουστίνη αφήνει κάτι να λείπει (εξόν και δοθεί στη συνέχεια), έχει κάτι το ανεκπλήρωτο στο δημιουργικό της κομμάτι (δεν τίθεται θέμα πλοκής, ή τουλάχιστον όχι εδώ). Παρά τις εικόνες που δημιουργεί, παρά τους χαρακτήρες που σκιαγραφεί και την όμορφη γλώσσα, ακόμα και με το χιούμορ που διαποτίζει το έργο, κάτι είναι λειψό ή στραβό, μπορεί ακόμα να είναι και η μέλλον εξεζητημένη πρόζα που αρχικά σε τραβάει στο βιβλίο...
Βαλτάσαρ ⭐⭐⭐⭐
Ή τα πράγματα είναι καλύτερα σε σχέση με την Ιουστίνη, ή άρχισα να συνηθίζω το στυλ του Durrell, όπου η πλοκή είναι μάλλον πρόσχημα για την πρόζα και το ευφυολόγημα. Ο έρωτας και το πάθος είναι πάλι παρόντα, οι ανθρώπινες σχέσεις σε ένα αποκεντρωμένο επίκεντρο.
Παρά το γεγονός της μετοίκησης του "αφηγητή" και το ότι ο χρόνος της αφήγησης είναι μεταγενέστερος, τα γεγονότα είναι της ίδιας περιόδου με της Ιουστίνης, καθώς το βιβλίο λειτουργεί συμπληρωματικά ως προς το πρώτο μέρος και όχι ως συνέχειά του.
Σειρά έχει ο...
Μαουντόλιβ ⭐⭐⭐⭐
Έρωτας, πολιτική και θάνατος, πάντα με φόντο την Αλεξάνδρεια του Durrell, που δεν είναι ούτε ακριβώς αυτή του χάρτη, ούτε ακριβώς αυτή του Καβάφη, μια ποίηση σε λόγο πεζό που αιωρείται πάνω από την πόλη και τις δοσοληψίες των ανθρώπων.
Κλέα ⭐⭐⭐⭐
Τελευταίο μέρος του κουαρτέτου, επτά χρόνια αργότερα. Ο Ντάρλει μεγαλώνει την κόρη της Μελίσσα σε ένα ελληνικό νησί, αλλά προλαβαίνει να βρεθεί στην Αλεξάνδρεια για ώστε πόλεμος, φροϋδισμός και κυνισμός να συναντηθούν στην αγαπημένη πόλη, σαν στρώσεις πάνω απόέναν πυρήνα που πάντα είναι η αγάπη. Και η αλήθεια, πολυπρισματική όσο γίνεται αντιληπτή από διαφορετικούς ανθρώπους. παρά το γεγονός ότι το δεύτερο και το τρίτο βιβλίο είναι μάλλον τα "δυνατότερα" του κουαρτέτου, το τελευταίο σίγουρα δεν είναι αδιάφορο.
Ποίηση, ειρωνεία και ανθρώπινα πάθη με φόντο την Καβαφική Αλεξάνδρεια, ή μια Αλεξάνδρεια οικεία μόνο κατ' όνομα, όπως τη γνωρίζουμε μέσα από τη δράση των χαρακτήρων, σίγουρα όχι την "πραγματική". Καθώς είναι μέρος τετραλογίας (δε λέγεται τυχαία αλεξανδρινό κουαρτέτο) θα επανέλθω μετά την ανάγνωση και των τριών επομένων. Μέχρι τότε: παρά τις εμφανείς αρετές του συγγραφέα, η Ιουστίνη αφήνει κάτι να λείπει (εξόν και δοθεί στη συνέχεια), έχει κάτι το ανεκπλήρωτο στο δημιουργικό της κομμάτι (δεν τίθεται θέμα πλοκής, ή τουλάχιστον όχι εδώ). Παρά τις εικόνες που δημιουργεί, παρά τους χαρακτήρες που σκιαγραφεί και την όμορφη γλώσσα, ακόμα και με το χιούμορ που διαποτίζει το έργο, κάτι είναι λειψό ή στραβό, μπορεί ακόμα να είναι και η μέλλον εξεζητημένη πρόζα που αρχικά σε τραβάει στο βιβλίο...
Βαλτάσαρ ⭐⭐⭐⭐
Ή τα πράγματα είναι καλύτερα σε σχέση με την Ιουστίνη, ή άρχισα να συνηθίζω το στυλ του Durrell, όπου η πλοκή είναι μάλλον πρόσχημα για την πρόζα και το ευφυολόγημα. Ο έρωτας και το πάθος είναι πάλι παρόντα, οι ανθρώπινες σχέσεις σε ένα αποκεντρωμένο επίκεντρο.
Παρά το γεγονός της μετοίκησης του "αφηγητή" και το ότι ο χρόνος της αφήγησης είναι μεταγενέστερος, τα γεγονότα είναι της ίδιας περιόδου με της Ιουστίνης, καθώς το βιβλίο λειτουργεί συμπληρωματικά ως προς το πρώτο μέρος και όχι ως συνέχειά του.
Σειρά έχει ο...
Μαουντόλιβ ⭐⭐⭐⭐
Έρωτας, πολιτική και θάνατος, πάντα με φόντο την Αλεξάνδρεια του Durrell, που δεν είναι ούτε ακριβώς αυτή του χάρτη, ούτε ακριβώς αυτή του Καβάφη, μια ποίηση σε λόγο πεζό που αιωρείται πάνω από την πόλη και τις δοσοληψίες των ανθρώπων.
Κλέα ⭐⭐⭐⭐
Τελευταίο μέρος του κουαρτέτου, επτά χρόνια αργότερα. Ο Ντάρλει μεγαλώνει την κόρη της Μελίσσα σε ένα ελληνικό νησί, αλλά προλαβαίνει να βρεθεί στην Αλεξάνδρεια για ώστε πόλεμος, φροϋδισμός και κυνισμός να συναντηθούν στην αγαπημένη πόλη, σαν στρώσεις πάνω απόέναν πυρήνα που πάντα είναι η αγάπη. Και η αλήθεια, πολυπρισματική όσο γίνεται αντιληπτή από διαφορετικούς ανθρώπους. παρά το γεγονός ότι το δεύτερο και το τρίτο βιβλίο είναι μάλλον τα "δυνατότερα" του κουαρτέτου, το τελευταίο σίγουρα δεν είναι αδιάφορο.