A review by bookitocat
Archer's Voice by Mia Sheridan

3.0

Αυτό είναι το βιβλίο που θα σε κάνει να πιστέψει στον έρωτα με την πρώτη ματιά. Τα βλέμματα τους συναντιούνται έστω και για δέκατα του δευτερολέπτου και είναι σαν όλος ο κόσμος να σταματά και να μην υπάρχει κανένας άλλος εκτός από αυτούς τους δύο. Η καρδιά χτυπάει δυνατά. Το κεφάλι τους μουδιάζει. Και μένουν σε αυτήν την στιγμή εγκλωβισμένοι με την ευχή ότι και ο άλλος νιώθει το ίδιο. Αυτό ακριβώς είναι το βιβλίο. Όλη την ώρα νιώθεις τον έρωτα της Bree και του Archer, ένας έρωτας τρυφερός αλλά και γεμάτος πάθος.

Αρχικά, η γραφή της Sheridan είναι πολύ καλή και σε βάζει μέσα στην ιστορία με τέτοια ορμή που δυσκολεύεσαι να ξαναβγείς, τύπου διαβάζω το βιβλίο μου στο μετρό και σηκώνω το κεφάλι μου να δω σε ποια στάση είμαι και όλα τριγύρω είναι θολά σαν να μην είμαι πραγματικά εκεί και η πραγματικότητα μου είναι μέσα στις γραμμές αυτού του βιβλίου.

Επίσης, η ιστορία είχε πολλές δυνατότητες και θα ήλπιζα να της εξερευνούσε όλες και όχι να έμενε σε ένα basic storyline και άντε δύο τρία plot twist για να κρατήσει το ενδιαφέρον μας. Για παράδειγμα το προτελευταίο κεφάλαιο με συγκλόνησε, αλλά είχε βάλει ένα σοκ στο σοκ μέσα σε ένα κεφάλαιο και μετά απλά συνεχίσαμε την ζωή μας, like wtf. Είχε και άλλα τέτοια κεφάλαια

Spoiler

για παράδειγμα όταν ο Archer άφησε την Bree μόνο με ένα γράμμα και εξαφανείστηκε, θα προτιμούσα να υπήρχε ένα build up μέχρι εκείνο το σημείο γιατί εμένα μου φάνηκε ξεκάρφωτο. Μετά είδαμε σε ένα κεφάλαιο όλη την ζωή της Bree τους τρεις μήνες που έλειπε ο Archer, χωρίς καν να προσθέτει κάτι ιδιαίτερο στην ιστορία. Τελικά εμφανίζεται ο Archer στο παρτι της πρωτοχρονιάς με σμοκιν (?) και την δικαιολογία ότι του είναι η Anne που ήταν η Bree, χωρίς να μας λέει πουθενά ότι η Anne ήξερε που ήταν η Bree ή έστω που βρήκε το ολοκαίνουργιο σμοκιν. Το είχε αγοράσει για να της κάνει έκπληξη; Υπήρχε ήδη στο σπίτι του; Θα προτιμούσα να εμφανιζόταν με απλά ρούχα και να ήταν μια σταγόνα αίμα στο γάλα. Όλοι να τον κοίταγαν παραξενεμένοι και η Bree απλά να έτρεχε στην αγκαλιά του. Καθώς έτσι, θεωρώ, θα ήταν πιο "έμαθα που ήσουν και έτρεξα να σε βρω". Τώρα ήταν περισσότερο "Έμαθα που ήσουν και πήγα από το σπίτι μου να φορέσω ένα σμοκιν και να σενιαριστώ και μετά μπήκα στο φορτηγάκι μου και ήρθα να σε πάρω από εδώ και όχι να κάτσουμε".... τσάμπα το σμοκιν. Και εν το μεταξύ, ενώ έχουμε ότι έκανε η Bree μέσα στους 3 μήνες που έλειπε ο Archer, όταν αυτός πυροβολείτε και πέφτει σε κόμμα για 3 εβδομάδες, απλά δεν μας λέει τίποτα. Που είναι ο θρήνος για τον εάν ξυπνήσει; Το σοκ όταν ανοίγει τα μάτια του; Τα έβαλε όλα μέσα σε κάποιες παραγράφους δήθεν flashback και αυτό ήταν. Απλά στο ένα κεφάλαιο ο Archer είναι ημιπεθαμένος και στο άλλο γίνεται γιορτή στο όνομα του (;) γιατί ξύπνησε από το κόμμα (;). Κάποια στιγμή αναφέρεται και ο Travis ως "φαινόταν κουρασμένος" και μας αφήνει εκεί, δήθεν ότι το γεγονός ότι αντιμετώπισε την μητέρα του είχε ως αποτέλεσμα να "φαίνεται κουρασμένος" αλλά να μην μας βάζει και πιο μέσα στον χαρακτήρα του...

.

Αυτό που με δυσαρέστησε ήταν ότι εκτός από τους δύο πρωταγωνιστές δν είδαμε τον χαρακτήρα κανενός αλλουνού. Θα ήθελα να δω λίγο περισσότερο Travis για να μπορέσω να του δώσω εξιλέωση στο τέλος και να πω "κοίτα δεν ήταν και τόσο μαλάκας τελικά". Θα ήθελα να δω περισσότερο Θεία του Archer για να μπορέσω να εκνευριστώ μαζί της έτσι ώστε να νιώσω και λίγο περισσότερο το τέλος. Γενικά ήταν τόσο προσωποκεντρικό που απλά ήξερες τους δύο πρωταγωνιστές και κανέναν άλλο, ενώ οι άλλοι είχαν καίριο ρόλο στην ιστορία των πρωταγωνιστών. Don't get me wrong λάτρεψα τον Archer και το πόσο soft boi ήταν και θεωρώ ότι ήταν ένας αρκετά καλογραμμένος χαρακτήρας, αλλά όλο το βιβλίο είχε σαν βάση το γεγονός ότι ήταν μουγκός και όλοι τον έκαναν να πιστεύει ότι εξαιτίας αυτού δεν μπορούσε να κάνει τίποτα στην ζωή του. Ναι είχε τραύμα ο γλυκός μου (αχ να του κανω μια αγκαλιτσααααα), αλλά βάλε και κάτι άλλο να βγαίνει από το τραύμα του και όχι ότι ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΠΟΛΗ ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ ΠΕΡΑ ΓΤ ΔΕΝ ΜΙΛΑΓΕ ΚΑΙ Ο ΘΕΙΟΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΤΡΕΛΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ.... Poor Archer... Είπα ότι τον λατρεύω;

All in all θέλω να διαβάσω και άλλα βιβλία της γιατί η γραφή της ρέει τόσο εύκολα και ελαφρυά που απλά τέλειωσα το βιβλίο σε μια βδομάδα χωρίς καν να προσπαθήσω.