A review by dilatua
Vroeger kon je lachen by Simon Carmiggelt, Simon Carmiggelt

5.0

Wat Carmiggelt heel leuk doet in zijn kronkels: bijna altijd gaat het over eerste ontmoetingen met mensen op straat. Daar wisselt hij dan 2 woorden mee, maar vervolgens zet hij ze geniaal neer in 1 of 2 zinnen. Meestal een analogie. Bijvoorbeeld: "Hij lijkt op een te vol geschonken glas waar je vooral niet tegen stoten moet". Ik vind dat uiterst grappig. Verder spreekt er veel levenswijsheid uit, maar zonder ooit moraliserende te zijn.