A review by stef369
Les Loyautés by Delphine de Vigan

4.0

Gelezen in originele versie - Na "Rien ne s'oppose à la nuit", terug een donkere, maar heel knappe roman van de Vigan. Vier personages, twee vrouwen en twee jongens staan op de voorgrond in dit dramatische verhaal. Hélène is leerkracht en is bekommerd om een jongen in haar klas, Théo. Cécile is de moeder van Mathis, een vriend van Théo. Hélène en Cécile dragen een woelige geschiedenis met zich mee (kindermishandeling, drinkende ouders, ...). Ook de ouders van Théo zijn door een hevige vechtscheiding aan lager wal geraakt. Hopeloos zoekt de jongen dan ook zijn troost in de drank. De titel geeft mooi weer waar het hier over gaat: verschillende vormen van "loyaliteit": een vrouw "loyaal" aan haar man - hoe ver moet dat gaan?, vraagt de auteur zich terecht af - een kind loyaal aan zijn ouders - en als een kind voor het welzijn van zijn ouders moet zorgen, hoe loyaal is dat? - een school loyaal aan haar leerkrachten en leerlingen - de collega's van Hélène die de problemen met Théo niet willen zien, ... In het hoofdstuk op p. 117 wordt een en ander verklaard. Wie als koppel samen woont, zo zegt de Vigan, weet dat de ander steeds een raadsel is, dat die ander een soort "geheime tuin" koestert. Je blijft een soort "rol" spelen in het koppel, maar je hebt ook een ander leven, een verborgen leven. En dat leven is soms getekend door wat zich ervoor allemaal afspeelde, in je jeugd bijvoorbeeld, blijvende littekens. Kan het zijn, gaat ze verder, dat in ieder van ons een soort "vuile vlek" zit, een soort stille duivel die jaren lang zich niet manifesteert? Een pertinente vraag eigenlijk, dat vraagt om erover na te denken.
Knap ook dat dit verhaal in zo een korte, samengebalde roman geschreven is: het geeft het des te meer dramatiek en kracht.