Take a photo of a barcode or cover
spiritismus 's review for:
The Horse and His Boy
by C.S. Lewis
‘The Horse and His Boy’ wist me uitstekend te vermaken! Ik vond het leuk om Arabische invloeden terug te zien in dit verhaal, in het landschap en de bewoners. Dit is toch weer een heel andere setting dan de andere boeken! Lewis wist alle plaatsen in het verhaal heel beeldend te omschrijven, ik kon het allemaal exact voor me zien. Bovendien is het verfrissend dat in dit verhaal een inwoner van Narnia, het paard, ook een echte hoofdrol vertolkt. en niet als bijfiguur ronddwaalt. De interactie tussen de paarden en mensen heb ik met plezier gelezen, er zat ook best wat humor in!
Als je er langer over nadenkt en dieper op in gaat heeft dit boek wel degelijk haar problematische punten. De gekleurde ‘Calormen’ worden wel opvallend negatief afgeschilderd tegenover het witte (Christelijke, zie eerdere boeken) Narnia. Lewis legt hiermee dan toch de nadruk op een superieur ‘ras’ en dat is erg teleurstellend. Tegelijkertijd voelt het boek bijna Middeleeuws aan qua sfeer en gebruiken. Nou waren oorlogen tussen buren, of deze nou dezelfde huidskleur hadden of niet, de normaalste zaak van de wereld. Als je het boek met deze gedachten leest, komt het veel minder racistisch over dan dat het in feite is. Ik vind het jammer dat Lewis deze keuzes heeft gemaakt, maar ik kan niet ontkennen dat ik me heb mee laten slepen door het verhaal, wat goed geschreven was en meerdere levenslessen meegaf, en echt genoten heb. En vergeet niet, Lewis schreef ‘the Chronicles of Narnia’ in 1949-1956 toen men nog een flink bekrompen kijk op de wereld had. Met die tijdsgeest in gedachten is het wellicht begrijpelijk, maar zeker niet goedgekeurd.
Als je er langer over nadenkt en dieper op in gaat heeft dit boek wel degelijk haar problematische punten. De gekleurde ‘Calormen’ worden wel opvallend negatief afgeschilderd tegenover het witte (Christelijke, zie eerdere boeken) Narnia. Lewis legt hiermee dan toch de nadruk op een superieur ‘ras’ en dat is erg teleurstellend. Tegelijkertijd voelt het boek bijna Middeleeuws aan qua sfeer en gebruiken. Nou waren oorlogen tussen buren, of deze nou dezelfde huidskleur hadden of niet, de normaalste zaak van de wereld. Als je het boek met deze gedachten leest, komt het veel minder racistisch over dan dat het in feite is. Ik vind het jammer dat Lewis deze keuzes heeft gemaakt, maar ik kan niet ontkennen dat ik me heb mee laten slepen door het verhaal, wat goed geschreven was en meerdere levenslessen meegaf, en echt genoten heb. En vergeet niet, Lewis schreef ‘the Chronicles of Narnia’ in 1949-1956 toen men nog een flink bekrompen kijk op de wereld had. Met die tijdsgeest in gedachten is het wellicht begrijpelijk, maar zeker niet goedgekeurd.