Scan barcode
A review by kyriakiz
Τα αγόρια του Νίκελ by Colson Whitehead, Μυρσίνη Γκανά
4.0
Ίσως 3,5⭐;
Εδώ και πάρα πολύ καιρό ήθελα να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο και, μην πω ψέματα, λιγάκι απογοητεύτηκα.
Η ιστορία ήταν ωραία (όσο ωραία μπορεί να είναι μια τέτοια ιστορία) και πολύ σημαντική (είναι βασισμένη και σε πραγματικά γεγονότα), αλλά θα το ήθελα λίγο μεγαλύτερο και γι'αυτά που ήθελε να πει, ο συγκεκριμένος τρόπος γραφής δεν μου ταίριαξε, κρατούσε κάπως μια απόσταση, ενώ εγώ θα προτιμούσα να ήταν λίγο πιο συναισθηματικό (όχι να φτάσει στο άλλο άκρο και να είναι μελό, να υπάρχει μια ισορροπία). Παρ'όλα τα φρικτά πράγματα που περνούσαν οι χαρακτήρες, μου άρεσε που δεν επικεντρώθηκε εκεί, αλλά ταυτόχρονα θα ήθελα να γνωρίζαμε λίγο καλύτερα τους πρωταγωνιστές μας. Υπήρχαν φορές επίσης που χρειάστηκε να ξαναδιαβάσω μια πρόταση για να καταλάβω τι συμβαίνει και δεν νομίζω να ήταν θέμα μόνο της μετάφρασης, ο συγγραφέας καμιά φορά άλλαζε τοποθεσία και οπτική χωρίς προειδοποίηση και αυτό με αποσυντόνιζε λίγο.
Στο τέλος υπήρχε κι ένα πλοτ τουίστ, το οποίο ναι μεν δεν το προέβλεψα, μου φάνηκε λίγο αχρείαστο δε. Δεν με ενόχλησε αλλά δεν νομίζω ότι πρόσθετε και κάτι στην ιστορία.
Είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω και νομίζω κάποια στιγμή θα ήθελα να δοκιμάσω και τον Υπόγειο Σιδηρόδρομο.
Εδώ και πάρα πολύ καιρό ήθελα να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο και, μην πω ψέματα, λιγάκι απογοητεύτηκα.
Η ιστορία ήταν ωραία (όσο ωραία μπορεί να είναι μια τέτοια ιστορία) και πολύ σημαντική (είναι βασισμένη και σε πραγματικά γεγονότα), αλλά θα το ήθελα λίγο μεγαλύτερο και γι'αυτά που ήθελε να πει, ο συγκεκριμένος τρόπος γραφής δεν μου ταίριαξε, κρατούσε κάπως μια απόσταση, ενώ εγώ θα προτιμούσα να ήταν λίγο πιο συναισθηματικό (όχι να φτάσει στο άλλο άκρο και να είναι μελό, να υπάρχει μια ισορροπία). Παρ'όλα τα φρικτά πράγματα που περνούσαν οι χαρακτήρες, μου άρεσε που δεν επικεντρώθηκε εκεί, αλλά ταυτόχρονα θα ήθελα να γνωρίζαμε λίγο καλύτερα τους πρωταγωνιστές μας. Υπήρχαν φορές επίσης που χρειάστηκε να ξαναδιαβάσω μια πρόταση για να καταλάβω τι συμβαίνει και δεν νομίζω να ήταν θέμα μόνο της μετάφρασης, ο συγγραφέας καμιά φορά άλλαζε τοποθεσία και οπτική χωρίς προειδοποίηση και αυτό με αποσυντόνιζε λίγο.
Στο τέλος υπήρχε κι ένα πλοτ τουίστ, το οποίο ναι μεν δεν το προέβλεψα, μου φάνηκε λίγο αχρείαστο δε. Δεν με ενόχλησε αλλά δεν νομίζω ότι πρόσθετε και κάτι στην ιστορία.
Είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω και νομίζω κάποια στιγμή θα ήθελα να δοκιμάσω και τον Υπόγειο Σιδηρόδρομο.