Scan barcode
A review by doti123
Toxic Parents: Overcoming Their Hurtful Legacy and Reclaiming Your Life by Susan Forward
4.0
4,00
Książka bardzo mocna, ogromna jej większość zdecydowanie uderza w osobiste uczucia i przeżycia. Pozwala spojrzeć na swoją przeszłość w nieco inny sposób. Czy zastąpi terapię? Absolutnie nie. Może być jednak dobrym pierwszym krokiem do podjęcia terapii.
W książce jest mnóstwo ciekawych historii i przykładów osób, które poradziły sobie z problemem toksycznych rodziców. Dzięki temu, nie jest to taki surowy poradnik, tylko opowieść o prawdziwych ludziach, z którymi można się utożsamiać. Chociaż nie była to osoba, z którą mogłam utożsamić się najbardziej, szczególnie przypadł mi do gustu Glenn.
Książka miałaby może nawet o 0,75 wyższą ocenę, gdyby nie jeden akapit w sekcji o kazirodztwie. Nie będę oznaczać tego jako spoiler, bo uważam, że warto to wiedzieć, wchodząc w książkę. Została ona napisana w 1989 roku, więc nie winię autorki za napisanie takich wniosków, zgodnych z obecnym dla niej konsensusem, jednak uważam, że od tego czasu należało sprostować mechanizm napastowania swoich synów przez mężczyzn. Obecnie wiemy już, że pedofilia nie ma nic wspólnego z orientacją seksualną i napastowanie chłopców przez mężczyzn nie wiąże się z homoseksualizmem, dlatego według mnie, ktoś powinien coś z tym zrobić, najlepiej, gdyby sama autorka ogłosiła, że nie zgadza się już z tym akapitem, zwłaszcza, że nie znalazłam żadnych homofobicznych wypowiedzi. To zdecydowanie zwiększyłoby jakość tej książki, bo teraz niestety pozostaje niesmak.
Książka bardzo mocna, ogromna jej większość zdecydowanie uderza w osobiste uczucia i przeżycia. Pozwala spojrzeć na swoją przeszłość w nieco inny sposób. Czy zastąpi terapię? Absolutnie nie. Może być jednak dobrym pierwszym krokiem do podjęcia terapii.
W książce jest mnóstwo ciekawych historii i przykładów osób, które poradziły sobie z problemem toksycznych rodziców. Dzięki temu, nie jest to taki surowy poradnik, tylko opowieść o prawdziwych ludziach, z którymi można się utożsamiać. Chociaż nie była to osoba, z którą mogłam utożsamić się najbardziej, szczególnie przypadł mi do gustu Glenn.
Książka miałaby może nawet o 0,75 wyższą ocenę, gdyby nie jeden akapit w sekcji o kazirodztwie. Nie będę oznaczać tego jako spoiler, bo uważam, że warto to wiedzieć, wchodząc w książkę. Została ona napisana w 1989 roku, więc nie winię autorki za napisanie takich wniosków, zgodnych z obecnym dla niej konsensusem, jednak uważam, że od tego czasu należało sprostować mechanizm napastowania swoich synów przez mężczyzn. Obecnie wiemy już, że pedofilia nie ma nic wspólnego z orientacją seksualną i napastowanie chłopców przez mężczyzn nie wiąże się z homoseksualizmem, dlatego według mnie, ktoś powinien coś z tym zrobić, najlepiej, gdyby sama autorka ogłosiła, że nie zgadza się już z tym akapitem, zwłaszcza, że nie znalazłam żadnych homofobicznych wypowiedzi. To zdecydowanie zwiększyłoby jakość tej książki, bo teraz niestety pozostaje niesmak.