Scan barcode
A review by undomielle
Εκεί που ζούμε by Χρίστος Κυθρεώτης
4.0
Στο "Εκεί που ζούμε" του Χρίστου Κυθρεώτη παρακολουθούμε μια ιδιαίτερα φορτωμένη μέρα ενός σαραντάρη δικηγόρου που ζει στα Εξάρχεια. Ο Αντώνης είναι απορροφημένος από τη δουλειά, η ζωή του έχει σημαδευτεί από δύο μεγάλες σχέσεις, οι γονείς του έχουν χωρίσει και η οικονομική κρίση τον στέλνει στο εξωτερικό, αν και δεν είναι σίγουρος ότι πορεύεται σωστά.
Τίποτα πρωτότυπο λοιπόν ούτε στην πλοκή ούτε στη δομή του βιβλίου. Ο ήρωας θα μπορούσε να είναι ο διπλανός μας, ο φίλος μας, εμείς.
Το συναρπαστικό είναι πως ο ήρωας ΕΙΝΑΙ εμείς. Ο Κυθρεώτης μιλάει με φυσικότητα, ζωντάνια, έξυπνα αλλά αβίαστα και ανεπιτήδευτα, με αποτέλεσμα να νιώθεις οικεία (και όχι ότι χάνεις τον χρόνο σου με ακόμα μία ανούσια εξυπνακίστικη ποζεριά για κάποια #xameni_genia). Επιτέλους, ένας τύπος που ευχαρίστως θα έβγαζες για μπύρες για να συζητήσεις για το υπαρξιακό άγχος του να ζεις σε έναν κόσμο σε κακό χάλι και να γκρινιάξεις για τη δουλειά ή οτιδήποτε. Αυτός είναι ο Αντώνης και το πραγματικά σατανικό είναι ότι ενώ θα μπορούσες να τον διαβάζεις συνεχώς, γνωρίζεις εξ αρχής πως θα σου κάνει παρέα για μια μέρα μόνο.
Από τα αδιάβαστα της καραντίνας (ναι, τα αγοράζω χαρωπά τρέχοντας και μετά τα αφήνω αδιάβαστα για μήνες διότι προηγούνται άλλα, το παραδέχομαι, αλλά πάντως τα πιάνω κάποια στιγμή), το "Εκεί που ζούμε" δικαιώνει πλήρως το hype του ως ένα από τα σπουδαιότερα βιβλία της περασμένης χρονιάς.
ΥΓ. Άκρως απολαυστικό και ζωντανό το κεφάλαιο του πρωινού στην Ευελπίδων, όπου ο Αντώνης υπερασπίζεται μια κυρία που εξαπατήθηκε από ινστιτούτο αισθητικής και υπέγραψε δανειακές συμβάσεις με τράπεζες για υπηρεσίες και προϊόντα - φαντάσματα και κινδυνεύει να χάσει το σπίτι της. (Τι τραβάτε κι εσείς οι δικηγόροι - και ο Κυθρεώτης δικηγόρος είναι).
Τίποτα πρωτότυπο λοιπόν ούτε στην πλοκή ούτε στη δομή του βιβλίου. Ο ήρωας θα μπορούσε να είναι ο διπλανός μας, ο φίλος μας, εμείς.
Το συναρπαστικό είναι πως ο ήρωας ΕΙΝΑΙ εμείς. Ο Κυθρεώτης μιλάει με φυσικότητα, ζωντάνια, έξυπνα αλλά αβίαστα και ανεπιτήδευτα, με αποτέλεσμα να νιώθεις οικεία (και όχι ότι χάνεις τον χρόνο σου με ακόμα μία ανούσια εξυπνακίστικη ποζεριά για κάποια #xameni_genia). Επιτέλους, ένας τύπος που ευχαρίστως θα έβγαζες για μπύρες για να συζητήσεις για το υπαρξιακό άγχος του να ζεις σε έναν κόσμο σε κακό χάλι και να γκρινιάξεις για τη δουλειά ή οτιδήποτε. Αυτός είναι ο Αντώνης και το πραγματικά σατανικό είναι ότι ενώ θα μπορούσες να τον διαβάζεις συνεχώς, γνωρίζεις εξ αρχής πως θα σου κάνει παρέα για μια μέρα μόνο.
Από τα αδιάβαστα της καραντίνας (ναι, τα αγοράζω χαρωπά τρέχοντας και μετά τα αφήνω αδιάβαστα για μήνες διότι προηγούνται άλλα, το παραδέχομαι, αλλά πάντως τα πιάνω κάποια στιγμή), το "Εκεί που ζούμε" δικαιώνει πλήρως το hype του ως ένα από τα σπουδαιότερα βιβλία της περασμένης χρονιάς.
ΥΓ. Άκρως απολαυστικό και ζωντανό το κεφάλαιο του πρωινού στην Ευελπίδων, όπου ο Αντώνης υπερασπίζεται μια κυρία που εξαπατήθηκε από ινστιτούτο αισθητικής και υπέγραψε δανειακές συμβάσεις με τράπεζες για υπηρεσίες και προϊόντα - φαντάσματα και κινδυνεύει να χάσει το σπίτι της. (Τι τραβάτε κι εσείς οι δικηγόροι - και ο Κυθρεώτης δικηγόρος είναι).