Scan barcode
A review by stormedorian
Detransition, Baby by Torrey Peters
medium-paced
3.5
Zeker een interessant boek. Ik vond het een goed leermiddel over de transgenderervaring, alhoewel ik vermoed dat deze hier wat meer messy is dan in de realiteit. De dysforie, implicaties van detransitie, en de "moeder-dochter"-dynamiek waren leuk om over te lezen; het was ook allemaal nieuw voor mij.
Naar mijn mening had Peters toch wel dubieuze visies over vrouwelijkheid, die riekten naar mysogynie en femmefobie. Zo forceren de transvrouwen zichzelf in onderdanige posities, worden ze graag gekleineerd, omdat dat hun gender bevestigt. Dit was zeker een interessant standpunt, maar ik wilde dat Peters op het einde de personages liet inzien dat hun beeld van de vrouw vertekend was - maar nee. Niet elk personage moet het licht zien, maar zelfs een nevenpersonage dat zijn vraagtekens zet bij de levensstijl van de transvrouwens zou het beter maken.
Ook vond ik het niet leuk wat Peters deed met Katrina in haar boek: Katrina is de biologische moeder van het kind dat ze wilde opvoeden met de twee transvrouwen. De auteur maakte de keuze om Katrina Joods-Chinees te maken, en sprinkelde her en der opmerkingen over ras. Deze waren echter niet zo samenvallend, hadden geen conclusie of doel, en brachten ook niets in het plot. Ik denk dat als ze over ras wilde schrijven, ze het goed moet doen, of niet. Ik snap dat het moeilijk is als witte vrouw, maar heeft ze er al eens over nagedacht dat dat misschien niet haar verhaal is om te vertellen?
Desondanks was het een verfrissende leeservaring, die me zeker bijgeleerd heeft.
Naar mijn mening had Peters toch wel dubieuze visies over vrouwelijkheid, die riekten naar mysogynie en femmefobie. Zo forceren de transvrouwen zichzelf in onderdanige posities, worden ze graag gekleineerd, omdat dat hun gender bevestigt. Dit was zeker een interessant standpunt, maar ik wilde dat Peters op het einde de personages liet inzien dat hun beeld van de vrouw vertekend was - maar nee. Niet elk personage moet het licht zien, maar zelfs een nevenpersonage dat zijn vraagtekens zet bij de levensstijl van de transvrouwens zou het beter maken.
Ook vond ik het niet leuk wat Peters deed met Katrina in haar boek: Katrina is de biologische moeder van het kind dat ze wilde opvoeden met de twee transvrouwen. De auteur maakte de keuze om Katrina Joods-Chinees te maken, en sprinkelde her en der opmerkingen over ras. Deze waren echter niet zo samenvallend, hadden geen conclusie of doel, en brachten ook niets in het plot. Ik denk dat als ze over ras wilde schrijven, ze het goed moet doen, of niet. Ik snap dat het moeilijk is als witte vrouw, maar heeft ze er al eens over nagedacht dat dat misschien niet haar verhaal is om te vertellen?
Desondanks was het een verfrissende leeservaring, die me zeker bijgeleerd heeft.