Scan barcode
A review by kyriakiz
Μέσα απ' το Γυαλί και άλλες ιστορίες από ημιτελείς Στροφές by Ευθυμία Δεσποτάκη
4.0
«Μην κοροϊδεύετε τις ιστορίες των ανέμων και των νεφών. Γιατί είναι γεμάτες αίμα και δάκρυα και θάνατο αγαπημένων προσώπων. Και πολλές φορές κανείς δε μαθαίνει την κατάληξη τους, εκτός από τους νεκρούς και το φεγγάρι».
Στο δημοτικό που λέτε μας πήγαιναν μερικές φορές να δούμε θέατρο. Μια από αυτές τις φορές λοιπόν ενώ μας πήγαν στο θέατρο δεν είδαμε κανονική παράσταση. Στη σκηνή ήταν μόνο μια κυρία η οποία μας αφηγούνταν παραμύθια. Τα σκηνικά δεν άλλαζαν, ούτε αυτή άλλαζε ρούχα. Αυτά που έλεγε δεν τα θυμάμαι, θυμάμαι ότι έκανε διαφορετικές φωνές, πήγαινε πάνω κάτω στη σκηνή και έκανε έντονες κινήσεις με τα χέρια της. Τώρα αυτό κάπως θα λέγεται....δραματοποιημένη αφήγηση παραμυθιών;; Όπως και να λέγεται, μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση και το ξαναθυμήθηκα τώρα, διαβάζοντας αυτό εδώ το βιβλίο.
Η αφήγηση, η γραφή, η επιλογή των λέξεων μου άρεσαν πάρα πολύ! Ο κόσμος που διαδραματίζονταν οι ιστορίες φάνταζε τόσο άρτιος και ολοκληρωμένος παρ'ότι οι ιστορίες ήταν πολύ μικρές, μερικές από αυτές μόνο δυο σελίδες! Εννοείται λάτρεψα το γεγονός ότι είχε χάρτες και θαύμασα την ονοματοδοσία των χαρακτήρων, των τοποθεσιών και ό,τι άλλων όντων κυκλοφορούσαν στις σελίδες του, πραγματικά με εντυπωσίασαν σε σημείο να απορώ με κάθε νέο όνομα!
Υπέροχη φαντασία, ταξιδιάρικη, που σου ανοίγει την όρεξη!
Το ένα αστεράκι έφυγε κυρίως γιατί προσωπικά θα ήθελα λιγότερες ιστορίες που να έχουν να κάνουν με κάποια ωραία νέα που κάποιος την αγάπησε ή κάποιον αγάπησε αυτή. Λίγο περισσότερη ποικιλία ρε παιδί μου! Αλλά εντάξει αυτό είναι καθαρά προσωπική προτίμηση.
«Η μαγεία δεν είναι τίποτε άλλο από τη δύναμη του καθενός. Αν έχεις δύναμη να γιατρευτείς, γιατρέψου. Αν έχεις δύναμη να ξεχάσεις, ξέχασε. Αν έχεις δύναμη να συγχωρέσεις, συγχώρεσε...»
Στο δημοτικό που λέτε μας πήγαιναν μερικές φορές να δούμε θέατρο. Μια από αυτές τις φορές λοιπόν ενώ μας πήγαν στο θέατρο δεν είδαμε κανονική παράσταση. Στη σκηνή ήταν μόνο μια κυρία η οποία μας αφηγούνταν παραμύθια. Τα σκηνικά δεν άλλαζαν, ούτε αυτή άλλαζε ρούχα. Αυτά που έλεγε δεν τα θυμάμαι, θυμάμαι ότι έκανε διαφορετικές φωνές, πήγαινε πάνω κάτω στη σκηνή και έκανε έντονες κινήσεις με τα χέρια της. Τώρα αυτό κάπως θα λέγεται....δραματοποιημένη αφήγηση παραμυθιών;; Όπως και να λέγεται, μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση και το ξαναθυμήθηκα τώρα, διαβάζοντας αυτό εδώ το βιβλίο.
Η αφήγηση, η γραφή, η επιλογή των λέξεων μου άρεσαν πάρα πολύ! Ο κόσμος που διαδραματίζονταν οι ιστορίες φάνταζε τόσο άρτιος και ολοκληρωμένος παρ'ότι οι ιστορίες ήταν πολύ μικρές, μερικές από αυτές μόνο δυο σελίδες! Εννοείται λάτρεψα το γεγονός ότι είχε χάρτες και θαύμασα την ονοματοδοσία των χαρακτήρων, των τοποθεσιών και ό,τι άλλων όντων κυκλοφορούσαν στις σελίδες του, πραγματικά με εντυπωσίασαν σε σημείο να απορώ με κάθε νέο όνομα!
Υπέροχη φαντασία, ταξιδιάρικη, που σου ανοίγει την όρεξη!
Το ένα αστεράκι έφυγε κυρίως γιατί προσωπικά θα ήθελα λιγότερες ιστορίες που να έχουν να κάνουν με κάποια ωραία νέα που κάποιος την αγάπησε ή κάποιον αγάπησε αυτή. Λίγο περισσότερη ποικιλία ρε παιδί μου! Αλλά εντάξει αυτό είναι καθαρά προσωπική προτίμηση.
«Η μαγεία δεν είναι τίποτε άλλο από τη δύναμη του καθενός. Αν έχεις δύναμη να γιατρευτείς, γιατρέψου. Αν έχεις δύναμη να ξεχάσεις, ξέχασε. Αν έχεις δύναμη να συγχωρέσεις, συγχώρεσε...»