Scan barcode
A review by dresselaersdaphne
Questions I Am Asked About the Holocaust by Hédi Fried
5.0
Ik lees graag boeken + kijk graag documentaires over de holocaust en dit boek was eentje die me op een heel andere manier raakte.
De manier waarop ze sprak over de toekomst en hoe mensen vaak gewoon toeschouwers zijn; het deed me googelen naar genocides die tot op de dag van vandaag bezig zijn. Want er zijn nu momenteel genocides aan de gang en we laten het gewoon gebeuren, net zoals in WOII. Maar hoe help je een land aan de andere kant van de wereld?
We denken allemaal graag dat we bij het verzet zouden zijn gegaan tijdens WOII, maar de waarheid is dat de meesten van ons toeschouwers zouden zijn.
Ze benadrukt hoe belangrijk het is dat de verhalen van de holocaust blijven verteld worden, ook als het moment daar is dat de laatste generatie die de kampen hebben overleefd, sterft van ouderdom.
Er zijn steeds meer hate crimes op joden, aziaten en zwarten. Het is weer aan het roeren. Kijk maar naar Trump en zijn muur en detention camps om migranten buiten te houden. De schrijfster herkent zich in de migranten van nu. Ze zegt dat zij ook op een bootje gekropen zou zijn om te vluchten. Ik weet niet wat de oplossing is voor het migratieprobleem en de vluchtelingenstromen, maar de overeenkomsten tussen vluchtende Joden en vluchtende syriërs (etc) was me eigenlijk nog nooit echt opgevallen. Daarom raakte dit boek. Omdat ik besefte dat ik alles wel op het nieuws zie, maar dat ik daardoor ook gewoon een toeschouwer ben.
De manier waarop ze sprak over de toekomst en hoe mensen vaak gewoon toeschouwers zijn; het deed me googelen naar genocides die tot op de dag van vandaag bezig zijn. Want er zijn nu momenteel genocides aan de gang en we laten het gewoon gebeuren, net zoals in WOII. Maar hoe help je een land aan de andere kant van de wereld?
We denken allemaal graag dat we bij het verzet zouden zijn gegaan tijdens WOII, maar de waarheid is dat de meesten van ons toeschouwers zouden zijn.
Ze benadrukt hoe belangrijk het is dat de verhalen van de holocaust blijven verteld worden, ook als het moment daar is dat de laatste generatie die de kampen hebben overleefd, sterft van ouderdom.
Er zijn steeds meer hate crimes op joden, aziaten en zwarten. Het is weer aan het roeren. Kijk maar naar Trump en zijn muur en detention camps om migranten buiten te houden. De schrijfster herkent zich in de migranten van nu. Ze zegt dat zij ook op een bootje gekropen zou zijn om te vluchten. Ik weet niet wat de oplossing is voor het migratieprobleem en de vluchtelingenstromen, maar de overeenkomsten tussen vluchtende Joden en vluchtende syriërs (etc) was me eigenlijk nog nooit echt opgevallen. Daarom raakte dit boek. Omdat ik besefte dat ik alles wel op het nieuws zie, maar dat ik daardoor ook gewoon een toeschouwer ben.