Scan barcode
A review by annettebooksofhopeanddreams
Opal by Jennifer L. Armentrout
3.0
Ik was heel eerlijk zonder hoge verwachtingen aan dit boek begonnen. Deel twee was me niet zo goed bevallen en ik was eigenlijk vooral bang dat het mijn ding niet is. Maar mijn moeder is de serie aan het lezen en geeft de boeken daarna aan mij door EN ik had 300+ pagina boeken nodig om mijn persoonlijke reading challenge te halen, dus dit was een hele makkelijke keuze.
En ik moet zeggen: Dit boek beviel me weer beter dan het tweede boek. Katy komt een stuk minder vervelend over, alhoewel ze bij vlagen nog steeds gedachtenpatronen heeft die een beetje op mijn zenuwen werken. Het was nu in elk geval niet meer zo storend dat ik me er aan irriteerde, wat een grote vooruitgang is.
Maar, heel eerlijk? Behalve dat het boek ongelooflijk lekker en makkelijk wegleest en er heel veel vaart en actie in zit, doet het boek mij niet zo heel veel. Ik kan er mijn vinger niet precies opleggen waar dat door komt. Ik zou een klik met Katy moeten voelen, maar die voel ik eigenlijk helemaal niet. Ik heb ook al geen crush op Daemon of een van de andere jongens, omdat ze allemaal gewoon echt totaal mijn type niet zijn. Het verhaal is niet emotioneel opgeschreven, waardoor ik het allemaal wel lekker weglees, maar het niet bij me binnenkomt.
Het is een leuk tussendoortje, maar ik zou het eigenlijk niet eens echt een guilty pleasure willen noemen. Ik ga de overige delen ongetwijfeld nog wel een keer lezen, maar ze staan niet heel hoog op mijn lijstje, om eerlijk te zijn.
En ik moet zeggen: Dit boek beviel me weer beter dan het tweede boek. Katy komt een stuk minder vervelend over, alhoewel ze bij vlagen nog steeds gedachtenpatronen heeft die een beetje op mijn zenuwen werken. Het was nu in elk geval niet meer zo storend dat ik me er aan irriteerde, wat een grote vooruitgang is.
Maar, heel eerlijk? Behalve dat het boek ongelooflijk lekker en makkelijk wegleest en er heel veel vaart en actie in zit, doet het boek mij niet zo heel veel. Ik kan er mijn vinger niet precies opleggen waar dat door komt. Ik zou een klik met Katy moeten voelen, maar die voel ik eigenlijk helemaal niet. Ik heb ook al geen crush op Daemon of een van de andere jongens, omdat ze allemaal gewoon echt totaal mijn type niet zijn. Het verhaal is niet emotioneel opgeschreven, waardoor ik het allemaal wel lekker weglees, maar het niet bij me binnenkomt.
Het is een leuk tussendoortje, maar ik zou het eigenlijk niet eens echt een guilty pleasure willen noemen. Ik ga de overige delen ongetwijfeld nog wel een keer lezen, maar ze staan niet heel hoog op mijn lijstje, om eerlijk te zijn.