Scan barcode
A review by stef369
Het enige verhaal by Julian Barnes
5.0
"Wij hebben meestal maar één verhaal te vertellen. Ik bedoel niet dat ons maar één ding overkomt in ons leven: er doen zich heel veel gebeurtenissen voor, waar we heel veel verhalen van maken. Maar er is er maar één dat ertoe doet, maar één dat uiteindelijk de moeite van het vertellen waard is. Dit is dat van mij."
De jonge Paul verveelt zich in het conformistische, saaie, "Dorp" - een residentiële woonwijk. Hij is enig kind en zijn ouders stellen voor dat hij naar de tennisclub gaat. Daar botst hij op Susan; hij wordt er stapel verliefd op. Susan is een vrouw in de veertig, gehuwd en heeft twee oudere dochters. Maar Paul ziet alleen haar persoon en beleeft "zijn" liefde, al de rest ziet hij niet. Als hij merkt hoe zij door haar man mishandeld wordt, "redt" hij haar: ze gaan samen wonen. Maar Susan verandert. Ze gaat drinken en "verliest" zich helemaal. Paul ziet haar "verdwijnen" en moet haar uiteindelijk lossen. Zijn hele leven blijft hij aan haar denken, verbitterd.
Het mooie aan dit nogal rauwe verhaal is dat het verteld wordt door een hoofdpersonage, Paul, die al een oudere man is. Hij blikt dus terug op zijn leven. Meer en meer doorziet hij wat er gebeurd is, gaat hij zichzelf begrijpen, en toch blijft hij met veel vraagtekens zitten. Barnes kan op een schijnbaar eenvoudige manier heel complexe emoties beschrijven en analyseren. Zeker het einde van de roman bevat hele korte, diepzinnige fragmenten. Opgewekt is het dus zeker niet. Een idee dat mij blijft hangen is: Liefde heeft niets te maken met "samenwonen", "huwen". Liefde is echt blind en blijft niet. Het huwelijk is een soort "basso ostinato" dat je steeds begeleidt, waar je steeds even in en uit kan springen. Elk koppel heeft ook ergens haar eigen "verhaal" gekend, maar dat is voorbij gegaan. Wat overblijft zijn twee mensen die met elkaar leven, met herinneringen. Liefde heeft dus niets praktisch en overwogen. Je begrijpt dan beter wat Barnes in het begin stelt: "Zou u liever meer liefhebben en meer lijden, of minder liefhebben en minder lijden?"... Er worden zoveel van die levensvragen gesteld in deze roman, teveel om hier op te sommen. Lees dit boek heel rustig en overwogen en laat alle zinnen op je inwerken. Opnieuw een geniale, intelligente roman.
De jonge Paul verveelt zich in het conformistische, saaie, "Dorp" - een residentiële woonwijk. Hij is enig kind en zijn ouders stellen voor dat hij naar de tennisclub gaat. Daar botst hij op Susan; hij wordt er stapel verliefd op. Susan is een vrouw in de veertig, gehuwd en heeft twee oudere dochters. Maar Paul ziet alleen haar persoon en beleeft "zijn" liefde, al de rest ziet hij niet. Als hij merkt hoe zij door haar man mishandeld wordt, "redt" hij haar: ze gaan samen wonen. Maar Susan verandert. Ze gaat drinken en "verliest" zich helemaal. Paul ziet haar "verdwijnen" en moet haar uiteindelijk lossen. Zijn hele leven blijft hij aan haar denken, verbitterd.
Het mooie aan dit nogal rauwe verhaal is dat het verteld wordt door een hoofdpersonage, Paul, die al een oudere man is. Hij blikt dus terug op zijn leven. Meer en meer doorziet hij wat er gebeurd is, gaat hij zichzelf begrijpen, en toch blijft hij met veel vraagtekens zitten. Barnes kan op een schijnbaar eenvoudige manier heel complexe emoties beschrijven en analyseren. Zeker het einde van de roman bevat hele korte, diepzinnige fragmenten. Opgewekt is het dus zeker niet. Een idee dat mij blijft hangen is: Liefde heeft niets te maken met "samenwonen", "huwen". Liefde is echt blind en blijft niet. Het huwelijk is een soort "basso ostinato" dat je steeds begeleidt, waar je steeds even in en uit kan springen. Elk koppel heeft ook ergens haar eigen "verhaal" gekend, maar dat is voorbij gegaan. Wat overblijft zijn twee mensen die met elkaar leven, met herinneringen. Liefde heeft dus niets praktisch en overwogen. Je begrijpt dan beter wat Barnes in het begin stelt: "Zou u liever meer liefhebben en meer lijden, of minder liefhebben en minder lijden?"... Er worden zoveel van die levensvragen gesteld in deze roman, teveel om hier op te sommen. Lees dit boek heel rustig en overwogen en laat alle zinnen op je inwerken. Opnieuw een geniale, intelligente roman.