Take a photo of a barcode or cover
anniech 's review for:
The Handmaid's Tale
by Margaret Atwood
Τι να πω εγώ τώρα για αυτό το βιβλίο που να μην έχει ήδη ειπωθεί… Δε θα πρωτοτυπήσω.
Θα πω μόνο ότι το απόλαυσα όσο δεν πάει. Ότι με έβαλε σε σκέψεις και κάπου λίγο με τρόμαξε με το πόσο τρομακτικά επίκαιρο είναι παρότι γράφτηκε πριν σχεδόν 40 χρόνια.
Κι όχι μόνο για την επιστροφή σε μια εποχή που οι γυναίκες δεν έχουν λόγο για το τι συμβαίνει στο σώμα τους. Όχι μόνο γιατί η Άτγουντ έχει αφουγκραστεί επακριβώς τη θέση της γυναίκας μέσα σε μια πατριαρχική κοινωνία. Το πόσο εύκολο πρακτικά είναι να ανατραπούν κεκτημένα. Το βλέπουμε. Καθημερινά.
Αλλά και το πώς έχει συλλάβει το πόσο εύκολα παραχωρούμε τις ελευθερίες μας μπροστά σε έναν κίνδυνο. Όποιο κίνδυνο. Σας θυμίζει κάτι; Πόσο εύκολα το παράλογο μπορεί να γίνει φυσιολογικό.
Δε θα επεκταθώ. Είναι σκέψεις δικές μου που έκανα διαβάζοντας το βιβλίο.
Επίσης να αναφέρω ότι είναι από τις ελάχιστες φορές που έχω δει τηλεοπτική μεταφορά – παρότι όχι όλη ακόμα – πριν διαβάσω το βιβλίο. Δεν το συνηθίζω. Αλλά να πω ότι παρότι ήξερα ας πούμε τι γίνεται δε μου χάλασε την εμπειρία της ανάγνωσης. Όχι μόνο γιατί η γραφή της Atwood είναι πολυεπίπεδη δίνοντας χώρο για πολύ σκέψη αλλά και γιατί η σειρά κρατάει κάπου τη δική της εξέλιξη στην ιστορία. Κι αυτό μου άρεσε πολύ.
Δικαίως θεωρείται ένα από τα καλύτερα βιβλία. Απλά διαβάστε το!
Θα πω μόνο ότι το απόλαυσα όσο δεν πάει. Ότι με έβαλε σε σκέψεις και κάπου λίγο με τρόμαξε με το πόσο τρομακτικά επίκαιρο είναι παρότι γράφτηκε πριν σχεδόν 40 χρόνια.
Κι όχι μόνο για την επιστροφή σε μια εποχή που οι γυναίκες δεν έχουν λόγο για το τι συμβαίνει στο σώμα τους. Όχι μόνο γιατί η Άτγουντ έχει αφουγκραστεί επακριβώς τη θέση της γυναίκας μέσα σε μια πατριαρχική κοινωνία. Το πόσο εύκολο πρακτικά είναι να ανατραπούν κεκτημένα. Το βλέπουμε. Καθημερινά.
Αλλά και το πώς έχει συλλάβει το πόσο εύκολα παραχωρούμε τις ελευθερίες μας μπροστά σε έναν κίνδυνο. Όποιο κίνδυνο. Σας θυμίζει κάτι; Πόσο εύκολα το παράλογο μπορεί να γίνει φυσιολογικό.
Δε θα επεκταθώ. Είναι σκέψεις δικές μου που έκανα διαβάζοντας το βιβλίο.
Επίσης να αναφέρω ότι είναι από τις ελάχιστες φορές που έχω δει τηλεοπτική μεταφορά – παρότι όχι όλη ακόμα – πριν διαβάσω το βιβλίο. Δεν το συνηθίζω. Αλλά να πω ότι παρότι ήξερα ας πούμε τι γίνεται δε μου χάλασε την εμπειρία της ανάγνωσης. Όχι μόνο γιατί η γραφή της Atwood είναι πολυεπίπεδη δίνοντας χώρο για πολύ σκέψη αλλά και γιατί η σειρά κρατάει κάπου τη δική της εξέλιξη στην ιστορία. Κι αυτό μου άρεσε πολύ.
Δικαίως θεωρείται ένα από τα καλύτερα βιβλία. Απλά διαβάστε το!