You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
divxalex 's review for:
Ο Κάφκα στην ακτή
by Αργυρώ Μαντόγλου, Haruki Murakami
Τρία και μισό, για την ακρίβεια, ή ίσως 3,25
Ο -κλασικός πλέον- Μουρακάμι, επιχειρεί μια ταυτόχρονη διπλή κατάδυση στο θηβαϊκό κύκλο και το μαγικό ρεαλισμό, με μέτρια αποτελέσματα.
Και όταν λέμε Θηβαϊκό κύκλο, μιλάμε για αιμομιξία σε βαθμό κακουργήματος, αλλά επειδή οι Ιάπωνες είναι περίεργη φάρα (ολίγον ψυχανώμαλοι, σκεφτείτε ότι εκτελούσαν έναν στους τρεις αιχμαλώτους πολέμου -οι λετζίτ ναζί μόλις έναν στους 100, ενώ είναι τόσο ανάποδοι ψυχολογικά που χρησιμοποιούσαν λαδόκολλες αντί για ντουβάρια στα σπίτια τους και συρόμενες λαδόκολλες για πόρτες) η αιμομιξία δεν έχει το τραγικό στοιχείο της άγνοιας και της αναγνώρισης και μετέπειτα της συνειδητής επιλογής και δράσης για την κάθαρση, αλλά εκ προοιμίου παρουσιάζεται ως η οδός (παραφράζοντας τας γραφάς "γάμα τη μητέρα σου ίνα ευ σοι γένηται") ενώ ο προοικονομημένος φόνος του πατέρα γίνεται by proxy και εν γνωστική αγνοία του δρώντος υιού (ό,τι καταλάβατε, δε θα επιμείνω) σε ένα σουρεάλ σκηνικό όπου έχει πάρει τη μορφή του Τζόνι Γουόκερ (εικάζω ρεντ λέημπελ).
Φυσικά, καθώς ο Μουρακάμι πρέπει να πάει ένα βήμα πέρα από το Σοφοκλή, ο ήρωας δεν αρκείται στο να φακαμήσει τη μάνα του, πρέπει να του τον παίξει στο χέρι η αδερφή του (είναι κάτι παραπάνω από προφανές ήδη από προηγούμενα έργα του Μουρακάμι ότι οι Ιάπωνες έχουν αναγάγει τη χειρομαλακία σε τέχνη) και μετά να τη βιάσει στον ύπνο της.
Επειδή η ιαπωνική λογοτεχνία χρειάζεται περισσότερα δεκανίκια από την αρχαία δραματουργία και προφανώς στο πλαίσιο του μαγικού ρεαλισμού, εισάγεται και ο ηλίθιος του χωριού (Νακάτα) ο οποίος μιλάει με τις γάτες (μετά από ένα περίεργο ατύχημα μια μέρα που η δασκάλα του είχε τα έμμηνά της -don't ask) και λειτουργεί ως υποχείριο του υποσυνείδητου του ήρωα στο φόνο του (παντελώς απόντος πλην ως προοικονομήσαντος το φόνο του και το βιασμό μάνας και αδελφής) πατέρα και γυρίζει τη χώρα μαζί με ένα φορτηγατζή (πρών λοκατζή) που βλέπει το συνταγματάρχη από τα KFC και υπακούει στα κελεύσματά του.
Το συνολικό αποτέλεσμα είναι λιγότερο απωθητικό από τα επί μέρους τμήματα, αλλά σίγουρα αδικείται από το χλεμπονιάρικο ημιονειρικό φινάλε που ακυρώνει τους ωκεανούς σπέρματος που έχουν αναλωθεί σε ομογαμικές συνουσίες νωρίτερα.
ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Ο -κλασικός πλέον- Μουρακάμι, επιχειρεί μια ταυτόχρονη διπλή κατάδυση στο θηβαϊκό κύκλο και το μαγικό ρεαλισμό, με μέτρια αποτελέσματα.
Και όταν λέμε Θηβαϊκό κύκλο, μιλάμε για αιμομιξία σε βαθμό κακουργήματος, αλλά επειδή οι Ιάπωνες είναι περίεργη φάρα (ολίγον ψυχανώμαλοι, σκεφτείτε ότι εκτελούσαν έναν στους τρεις αιχμαλώτους πολέμου -οι λετζίτ ναζί μόλις έναν στους 100, ενώ είναι τόσο ανάποδοι ψυχολογικά που χρησιμοποιούσαν λαδόκολλες αντί για ντουβάρια στα σπίτια τους και συρόμενες λαδόκολλες για πόρτες) η αιμομιξία δεν έχει το τραγικό στοιχείο της άγνοιας και της αναγνώρισης και μετέπειτα της συνειδητής επιλογής και δράσης για την κάθαρση, αλλά εκ προοιμίου παρουσιάζεται ως η οδός (παραφράζοντας τας γραφάς "γάμα τη μητέρα σου ίνα ευ σοι γένηται") ενώ ο προοικονομημένος φόνος του πατέρα γίνεται by proxy και εν γνωστική αγνοία του δρώντος υιού (ό,τι καταλάβατε, δε θα επιμείνω) σε ένα σουρεάλ σκηνικό όπου έχει πάρει τη μορφή του Τζόνι Γουόκερ (εικάζω ρεντ λέημπελ).
Φυσικά, καθώς ο Μουρακάμι πρέπει να πάει ένα βήμα πέρα από το Σοφοκλή, ο ήρωας δεν αρκείται στο να φακαμήσει τη μάνα του, πρέπει να του τον παίξει στο χέρι η αδερφή του (είναι κάτι παραπάνω από προφανές ήδη από προηγούμενα έργα του Μουρακάμι ότι οι Ιάπωνες έχουν αναγάγει τη χειρομαλακία σε τέχνη) και μετά να τη βιάσει στον ύπνο της.
Επειδή η ιαπωνική λογοτεχνία χρειάζεται περισσότερα δεκανίκια από την αρχαία δραματουργία και προφανώς στο πλαίσιο του μαγικού ρεαλισμού, εισάγεται και ο ηλίθιος του χωριού (Νακάτα) ο οποίος μιλάει με τις γάτες (μετά από ένα περίεργο ατύχημα μια μέρα που η δασκάλα του είχε τα έμμηνά της -don't ask) και λειτουργεί ως υποχείριο του υποσυνείδητου του ήρωα στο φόνο του (παντελώς απόντος πλην ως προοικονομήσαντος το φόνο του και το βιασμό μάνας και αδελφής) πατέρα και γυρίζει τη χώρα μαζί με ένα φορτηγατζή (πρών λοκατζή) που βλέπει το συνταγματάρχη από τα KFC και υπακούει στα κελεύσματά του.
Το συνολικό αποτέλεσμα είναι λιγότερο απωθητικό από τα επί μέρους τμήματα, αλλά σίγουρα αδικείται από το χλεμπονιάρικο ημιονειρικό φινάλε που ακυρώνει τους ωκεανούς σπέρματος που έχουν αναλωθεί σε ομογαμικές συνουσίες νωρίτερα.
ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ