Scan barcode
A review by fluentinsilence
Glass, Irony and God by Anne Carson
5.0
aantekeningen:
1. ‘the glass essay’; las het nu voor de derde keer en weer dacht ik: dit is 't beste dat ik ooit heb gelezen. misschien niet waar, maar wel op het moment dat ik het lees. dus wellicht wél waar.
2. ik zal niet doen alsof ik begrijp wat anne carson allemaal zegt en ziet en denkt. ik weet niet of ik dat ooit zal kunnen, of iemand anders dan carson dat ooit zal kunnen. ik weet niet of dat wel de bedoeling is, van poëzie, van carsons poëzie. (dat is waarom het zo interessant is.)
3. uit de introductie van guy davenport:
4. het essay ‘the gender of sound’ is fantastisch.
(http://winterlief.blogspot.nl/2016/02/whacher-of-emily-bronte.html)
1. ‘the glass essay’; las het nu voor de derde keer en weer dacht ik: dit is 't beste dat ik ooit heb gelezen. misschien niet waar, maar wel op het moment dat ik het lees. dus wellicht wél waar.
2. ik zal niet doen alsof ik begrijp wat anne carson allemaal zegt en ziet en denkt. ik weet niet of ik dat ooit zal kunnen, of iemand anders dan carson dat ooit zal kunnen. ik weet niet of dat wel de bedoeling is, van poëzie, van carsons poëzie. (dat is waarom het zo interessant is.)
3. uit de introductie van guy davenport:
She writes philosophy and critical essays that are as beautiful and charming as good poetry; it is not surprising that her poems are philosophical—in the old sense, when (..) poetry was a way to write philosophy.
4. het essay ‘the gender of sound’ is fantastisch.
(http://winterlief.blogspot.nl/2016/02/whacher-of-emily-bronte.html)