Scan barcode
A review by leonidasm
Το τέλος του κόκκινου ανθρώπου by Svetlana Alexievich
5.0
«Έχετε την εντύπωση πως η χώρα κατέρρευσε επειδή έμαθαν την αλήθεια για τα Γκουλάγκ; Τούτα τα σκέφτονταιαυτοί που γράφουν βιβλία. Αλλά ο άνθρώπος…ο κανονικός άνθρωπος δεν ζει με την ιστορία, ζει πιο απλά: ερωτεύεται, παντρεύεται, κάνει παιδιά. Χτίζει σπίτι. Η χώρα κατέρρευσε λόγω έλλειψης γυναικείων παπουτσιών και χαρτιού τουαλέτας, λόγω έλλειψης πορτοκαλιών. Και αυτά τα καταραμένα τα τζιν.»
Όπως και στο Τσερνομπιλ, η Αλεξίεβιτς μας βάζει στον πυρήνα της ιστορίας. Εκεί που γράφεται η αληθινή ιστορία. Στις ιστορίες των καθημερινων ανθρώπων, όχι στα γραφεία των κέντρων εξουσίας.
Άλλοτε παραλληρηματική αφήγηση, κατακερματισμένη όπως ακριβως και η σκέψη, ο λόγος των ανθρώπων που αφηγούνται, άλλοτε σε υψηλά λογοτεχνικά επίπεδα, όπως ακριβώς ορίζει η ανάμνηση, η αγάπη, η νοσταλγία στο μυαλό των ανθρώπων που έχουν τη δική τους ιστορία.
Ποτέ ξανά δεν έχω κατανοήσει τα ιστορικά γεγονότα όσο το έκανα διαβάζοντας βιβλία όπως της αυτό και το Τσερνομπιλ. ( Στο Τσερνομπιλ ο τόνος λείπει επίτηδες, όλη μου τη ζωή το τόνιζα στο «ε», αρνούμαι να το αλλάξω.)
Όπως και στο Τσερνομπιλ, η Αλεξίεβιτς μας βάζει στον πυρήνα της ιστορίας. Εκεί που γράφεται η αληθινή ιστορία. Στις ιστορίες των καθημερινων ανθρώπων, όχι στα γραφεία των κέντρων εξουσίας.
Άλλοτε παραλληρηματική αφήγηση, κατακερματισμένη όπως ακριβως και η σκέψη, ο λόγος των ανθρώπων που αφηγούνται, άλλοτε σε υψηλά λογοτεχνικά επίπεδα, όπως ακριβώς ορίζει η ανάμνηση, η αγάπη, η νοσταλγία στο μυαλό των ανθρώπων που έχουν τη δική τους ιστορία.
Ποτέ ξανά δεν έχω κατανοήσει τα ιστορικά γεγονότα όσο το έκανα διαβάζοντας βιβλία όπως της αυτό και το Τσερνομπιλ. ( Στο Τσερνομπιλ ο τόνος λείπει επίτηδες, όλη μου τη ζωή το τόνιζα στο «ε», αρνούμαι να το αλλάξω.)