A review by bookitocat
Το χαμόγελο της Τζοκόντας by Φίλιππος Φιλίππου

3.0

"Το χαμόγελο της Τζοκόντας" ήταν ένα πολύ ευχάριστο βιβλίο. Σου έδινε μια ιστορία χωρίς υπερβολές και σε άφηνε να τρως τα σωθικά σου ψάχνοντας ποιος είναι ο δολοφόνος. Με την μαεστρία του ο Φιλίππου από κάποια στιγμή και έπειτα σε κάνει να πιστεύεις ότι όντως δεν έχει γίνει φόνος και ότι όλη η έρευνα, στην οποία είσαι θεατής, γίνεται για το τίποτα. Τα στοιχεία που σου δίνει είναι μηδαμινά έως και τίποτα.

Ο Τηλέμαχος Λεοντάρης δεν είναι ένας ντετέκτιβ, είναι ένας απλός δημοσιογράφος. Δεν έχει την αστυνομική διαίσθηση ούτε τα κατάλληλα επιχειρήματα και θα μπορούσα να θέσω την ανάμειξη του στην ιστορία ως "bullshitting my way out of this", δηλαδή απλά κάνει ότι του κατέβει και ελπίζει να βγει σωστό. Για αυτό το λόγο δεν σου παρουσιάζεται αστυνομικά η υπόθεση. Δεν έχει τον ντετέκτιβ-αστυνόμος που θα παρατηρήσει κάποια πράγματα και θα σου εξηγήσει τα στοιχεία ώστε να μπορείς να κάνεις την δική σου έρευνα. Με λίγα λόγια, όταν έμαθε ο Τηλέμαχος τον δολοφόνο τον έμαθα κι εγώ και μέχρι τότε δεν είχα καμιά απολύτως ιδέα.

Λάτρεψα τον τρόπο γραφής και λάτρεψα την ηθογράφηση αλλά δεν ήταν ούτε καν βιβλίο μυστηρίου. Το μυστήριο υπήρχε ναι αλλά ήταν απλά το background. Βέβαια, αξίζει να το διαβάσει κανείς γιατί ο Φιλίππου απλά είναι καλλιτέχνης.