jasmijn02 's review for:

My Name is Leon by Kit de Waal

4.0

---

Och, wat een fraai en pijnlijk en ontroerend boek was dit. Geschreven vanuit het perspectief van de hoofdpersoon, de 9-jarige Leon, en voor mijn gevoel heeft De Waal dat werkelijk prima gedaan. Nergens worden dingen uitgelegd of benoemd als de jongen zelf niet begrijpt wat er speelt, maar wie de geschiedenis van Engeland een beetje kent, weet dat het verhaal zich afspeelt in de lente en zomer van 1981, als er in verschillende steden rassenrellen uitbreken en het huwelijk van Charles met Diana op stapel staat (de zomer waarin wij thuis een Londens meisje te logeren kregen via Europa Kinderhulp). Leon is zoon van een 'blanke' moeder en een Kaapverdische vader, waardoor hij een licht kleurtje heeft. Zijn babybroertje heeft een andere vader en is blond met blauwe ogen. Als hun moeder niet meer voor ze kan zorgen (waarom wordt dus niet expliciet uitgelegd, maar een (postpartum) depressie, een bipolaire stoornis of erger lijken de oorzaak te zijn), wordt zijn broertje snel geadopteerd. Ook hier weten we het precieze niet van, behalve dan dat Leon de vrouw die tot dan toe voor hem en zijn broer gezorgd had verdrietig hoort zeggen tegen een vriendin dat hij vanwege zijn leeftijd en huidskleur nooit een adoptiegezin zal vinden.
De jongen heeft de neiging dingen te stelen van allerlei mensen, maar het waarom wordt pas later in het boek pijnlijk duidelijk, op het moment dat hij getuige is van de ruzie tussen twee (volwassen) vrienden van hem en ze met zijn drietjes terecht komen in de brandende straten van de stad, midden in de confrontatie tussen politie en activisten. Meer zeg ik niet... ;-)
Ik heb dit boek, met name het eerste deel, verslonden!