Scan barcode
A review by atlantisblauw
Mijn woestijn by Waris Dirie
4.0
Boeiend boek, al vond ik het soms ook lastig lezen. De schrijfstijl is wat gehaast, er wordt heel veel verteld in korte tijd en soms compleet voorbij gegaan aan de emoties die daarbij horen, de mensen in het leven van Dirie blijven vlak en worden niet altijd even positief afgeschilderd. Ze komt soms op mij ook wat arrogant over, maar in het laatste hoofdstuk schrijft ze dat haar arrogantie verweten kan worden vanwege haar trots, dat dat iets typisch Afrikaans is. Ik weet niet of dat zo is, maar het kan goed een cultuurverschil zijn. Ze is heel doelgericht en voor mijn gevoel walst ze soms over anderen heen en is ze niet erg dankbaar voor wat anderen voor haar doen. Ze maakt heel makkelijk gebruik van alles wat mensen haar aanbieden, zoals onderdak, maar misschien is dat ook omdat ze dat vanuit haar cultuur gewend was.
Ze trouwt om niet terug te hoeven naar Somalië met een man die dat aanbiedt om haar te helpen. Ze vertelt nergens iets positiefs over hem, ze zeikt hem alleen af en schildert hem af als compleet geschift. Maar ze is wel acht jaar met hem getrouwd gebleven en vertelt vrijwel niets over hun leven samen, waardoor je je vooral afvraagt hoe het zo ver heeft kunnen komen.
Ik vond het wel leuk om de westerse wereld door haar ogen te zien. Haar beleving van tijd, geld, status, bezit, roem. Ze is wel heel nuchter. Op een bepaalde manier benijd ik dat, ik zou graag willen kunnen leven uit een koffer in plaats van zoveel spullen hebben waar ik afhankelijk van ben. Mezelf willen kunnen redden in de zombie apocalyps in plaats van doodgaan bij gebrek aan een kookplaat en een blikopener.
Daarnaast is het moedig hoe ze FMG aan de kaak stelt. Het is vreselijk dat zoveel meisjes dat moeten ondergaan. Doordat ze erover schreef, moest ik denken aan het boek dat Ayaan Hirsi Ali schreef over haar vertrek uit Somalië. Een heel ander leven, maar deels wel dezelfde ervaringen op dat vlak. Dat mensen hier er niets van wisten. Het grote verschil met Hirsi Ali is natuurlijk dat zij niet de liefde voor haar afkomst en cultuur heeft als Dirie. Al vind ik haar verhaal ook zeer indrukwekkend en een aanrader, zeker voor wie het boek van Dirie met interesse heeft gelezen.
Ze trouwt om niet terug te hoeven naar Somalië met een man die dat aanbiedt om haar te helpen. Ze vertelt nergens iets positiefs over hem, ze zeikt hem alleen af en schildert hem af als compleet geschift. Maar ze is wel acht jaar met hem getrouwd gebleven en vertelt vrijwel niets over hun leven samen, waardoor je je vooral afvraagt hoe het zo ver heeft kunnen komen.
Ik vond het wel leuk om de westerse wereld door haar ogen te zien. Haar beleving van tijd, geld, status, bezit, roem. Ze is wel heel nuchter. Op een bepaalde manier benijd ik dat, ik zou graag willen kunnen leven uit een koffer in plaats van zoveel spullen hebben waar ik afhankelijk van ben. Mezelf willen kunnen redden in de zombie apocalyps in plaats van doodgaan bij gebrek aan een kookplaat en een blikopener.
Daarnaast is het moedig hoe ze FMG aan de kaak stelt. Het is vreselijk dat zoveel meisjes dat moeten ondergaan. Doordat ze erover schreef, moest ik denken aan het boek dat Ayaan Hirsi Ali schreef over haar vertrek uit Somalië. Een heel ander leven, maar deels wel dezelfde ervaringen op dat vlak. Dat mensen hier er niets van wisten. Het grote verschil met Hirsi Ali is natuurlijk dat zij niet de liefde voor haar afkomst en cultuur heeft als Dirie. Al vind ik haar verhaal ook zeer indrukwekkend en een aanrader, zeker voor wie het boek van Dirie met interesse heeft gelezen.