Scan barcode
A review by annettebooksofhopeanddreams
Shadows by Jennifer L. Armentrout
4.0
Toen ik het eerste deel in deze serie oppakte, was ik positief verrast, maar deel twee en drie vond ik toch overduidelijk minder. Deel vier en vijf staan dan ook nog altijd in de kast en ik heb niet echt veel haast om ze te lezen. Maar, deze prequel lag bij mijn ouders op me te wachten en mijn moeder had hem nog niet gelezen, dus heb ik hem vanochtend maar even snel opgepakt zodat ik hem bij haar achter kan laten.
En deze keer was ik wederom positief verrast! Zowel Dawson als Bethany zijn hele leuke en fijne karakters. En wat ik vooral heel fijn vind is dat hun liefdesverhaal veel minder bestaat uit het constante aantrekken en afstoten. Hun gevoelens voor elkaar zijn zo sterk, dat ze als magneten naar elkaar worden toegetrokken en niet eens proberen om al te veel weerstand te bieden. Ik vond dat fijn en verfrissend, vooral omdat ze daarover ook open en eerlijk met elkaar communiceerden.
Uiteraard kende ik van dit verhaal de afloop al. Hoewel ik dus de laatste twee delen nog niet gelezen heb, en ik misschien nog wel wat dramatische ironie gemist heb, weet ik natuurlijk wel wat er aan het einde van dit verhaal met Dawson en Bethany gaat gebeuren. Maar ik vond wel dat deze prequel echt wat toevoegde. Het gaf wat meer betekenis aan Daemon's sterke emoties en aan de muur die hij om zich heen heeft opgetrokken en het maakte een aantal van Daemon's motivaties sterker, omdat ik als lezer nu ook die emoties voelde.
Na het lezen van deze prequel ben ik ergens toch wel weer nieuwsgierig naar de laatste twee delen in de gewone serie. We zullen zien. Wellicht komen ze toch iets sneller van de nog te lezen plank af dan verwacht.
En deze keer was ik wederom positief verrast! Zowel Dawson als Bethany zijn hele leuke en fijne karakters. En wat ik vooral heel fijn vind is dat hun liefdesverhaal veel minder bestaat uit het constante aantrekken en afstoten. Hun gevoelens voor elkaar zijn zo sterk, dat ze als magneten naar elkaar worden toegetrokken en niet eens proberen om al te veel weerstand te bieden. Ik vond dat fijn en verfrissend, vooral omdat ze daarover ook open en eerlijk met elkaar communiceerden.
Uiteraard kende ik van dit verhaal de afloop al. Hoewel ik dus de laatste twee delen nog niet gelezen heb, en ik misschien nog wel wat dramatische ironie gemist heb, weet ik natuurlijk wel wat er aan het einde van dit verhaal met Dawson en Bethany gaat gebeuren. Maar ik vond wel dat deze prequel echt wat toevoegde. Het gaf wat meer betekenis aan Daemon's sterke emoties en aan de muur die hij om zich heen heeft opgetrokken en het maakte een aantal van Daemon's motivaties sterker, omdat ik als lezer nu ook die emoties voelde.
Na het lezen van deze prequel ben ik ergens toch wel weer nieuwsgierig naar de laatste twee delen in de gewone serie. We zullen zien. Wellicht komen ze toch iets sneller van de nog te lezen plank af dan verwacht.