A review by iefstuyvaert
Morgen en morgen en morgen by Gabrielle Zevin

5.0

Personages die zich een plaatsje veroveren in je leesgeheugen - je komt ze niet vaak tegen.

Maar àls je ze ontmoet, blijven ze vaak vrienden voor het leven: soms ver weg, nooit helemaal verdwenen. En terug opduikend op de meest onverwachte momenten, getriggerd door een beeld, een gedachte of… een boek.

Zo zorgde Gabrielle Zevin er voor dat ik de afgelopen dagen zomaar ineens een blokje omliep met Max, Mischa en Mordechai, in gedachten een avond aanschoof bij Martin, Per en Gustav en me plots afvroeg hoe het Lev en Kolja nog zou zijn vergaan.

Maar bovenal omarmde ik Sam, Sadie en Marx.

Voortdurend struikelen ze over de vele hindernissen die het leven hen schijnbaar achteloos voor de voet(en) gooit - maar nooit worden ze moedeloos of - erger nog - bitter.

Geen greintje misery porn hier - al had dat zomaar gekund - op elke schijnbare game over volgt een frisse start.

De vele levels van het boek voeren je naar New York, Boston en LA, Macbeth, Nine Eleven, Hokusai en The Beatles - maar vooral toch Donkey Kong - er zit zoveel in dit boek dat het je af en toe duizelt. Omdat het zo duizelingwekkend goed is.

Nu het uit is, voel ik iets dat nog het meest op fantoompijn lijkt.

Op heimwee.

Op honger.

‘Morgen en Morgen en Morgen’ is brood en spelen.