You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
chillandreadblog 's review for:
Το μήνυμα
by Yrsa Sigurðardóttir
Δείτε επίσης και στο Chill and read
Διαβάζοντας το νέο βιβλίο της Ισλανδής Yrsa Sigurdardóttir, δεν έχω παρά να συμφωνήσω με τον Arne Dahl όταν λέει «Η Yrsa έχει φέρει την Ισλανδική αστυνομική λογοτεχνία στην πρώτη γραμμή».
Ο ντετέκτιβ Χούλνταρ που γνωρίσαμε στο DNA, συνεχίζει να δουλεύει στην υπηρεσία μετά τον υποβιβασμό του, όμως τώρα ασχολείται με πολύ πιο ασήμαντες υποθέσεις και χωρίς τον σεβασμό που τύχαινε κάποια χρόνια πριν από τους συναδέλφους του. Αυτή τη φορά αναλαμβάνει να ελέγξει πόσο ευσταθούν οι απειλές που βρέθηκαν μέσα σε μία σχολική χρονοκάψουλα. Φαίνεται πως δέκα χρόνια πριν, ένα παιδί είχε φτιάξει μια λίστα θανάτου έξι ατόμων, γράφοντας μόνο τα αρχικά τους. Κανείς δεν πιστεύει σθεναρά πως η λίστα παρουσιάζει πραγματική απειλή, αν όμως ήταν έστω και για λίγο αληθινή, τότε οι επιπτώσεις θα ήταν δραματικές.
Ο Χούλνταρ ζητάει τη βοήθεια της Φρέιγια, της ψυχολόγου από το Σπίτι του Παιδιού. Θέλει να τον βοηθήσει να καταλάβει κατά πόσο αυτές οι απειλές ευσταθούν και αν είναι δυνατόν, δέκα χρόνια μετά να συνεχίσουν να ισχύουν. Η Φρέιγια, που έχει κι αυτή χάσει τη θέση της και δουλεύει απομονωμένη πλέον σε κάποιο μικρό γραφεία, δεν θέλει να δουλέψει με τον Χούλνταρ, αλλά δεν μπορεί να μη βοηθήσει την αστυνομία. Έτσι θα πάρει μέρος σε αυτή την αναζήτηση της αλήθειας που όσο και να μη θέλει να το παραδεχτεί την ιντριγκάρει.
Όταν ξαφνικά ανακαλύπτονται κομμένα ανθρώπινα μέλη στο σπίτι ενός ανθρώπου που φαινομενικά είναι υπεράνω υποψίας, τα πράγματα αγριεύουν. Όταν λίγο αργότερα ο ίδιος αυτός άνθρωπος βρίσκεται νεκρός και ακολουθούν κάποια ακόμα μακάβρια γεγονότα, η αστυνομία δεν μπορεί παρά να μην ελέγξει τη σύνδεση αυτών των υποθέσεων με το μήνυμα στη χρονοκάψουλα. Τα αρχικά του ανθρώπου που βρίσκεται νεκρός, ταιριάζουν με αυτά στη λίστα. Θα μπορούσε να είναι πραγματικότητα;
«Το μήνυμα» ξεκινάει με έναν πρόλογο που αφήνει το σκοτάδι να δημιουργήσει την ατμόσφαιρα για αυτό που θα ακολουθήσει.
Η ιστορία είναι περίπλοκη αν και θα μπορούσε να φαίνεται ξεκάθαρη σε κάποιους από την αρχή. Το τραγικό συμβάν στον πρόλογο του βιβλίου, οδηγεί αρκετές από τις πράξεις στη συνέχειά του, μιας και είναι πολύ δυνατό και αποτρόπαιο. Η κακοποίηση και ο θάνατος ενός ανηλίκου ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι κάτι που περνάει στα ψιλά γράμματα. Ο αναγνώστης επηρεάζεται από αυτό το γεγονός, όπως και πολλοί από τους χαρακτήρες του βιβλίου, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Είναι ξεκάθαρο πως μια τέτοια πράξη δεν μπορεί παρά να εγείρει πολλά ερωτήματα αλλά και δυνατά συναισθήματα., όπως η οργή και το μίσος ή το πάθος για εκδίκηση. Αλλά ποιος θα μπορούσε να φτάσει στο σημείο να κάνει τα απεχθή εγκλήματα που περιγράφονται στη συνέχεια;
Η συγγραφέας φαίνεται να έχει μια ευκολία στο να δημιουργεί ιστορίες που ταράζουν μια μεγάλη γκάμα αναγνωστών. Η κακοποίηση ή η εγκληματικότητα σε βάρος ανηλίκου δεν είναι ένα θέμα για το οποίο μπορεί κανείς να μιλήσει με ευκολία, η Sigurdardóttir όμως φαίνεται πως έχει τον τρόπο της να γράψει ολόκληρο βιβλίο με βάση αυτό και να το παρουσιάσει με τρόπο που θα αφυπνίσει τον αναγνώστη και θα τον κάνει μέρος του, χωρίς όμως να τον φέρει σε δύσκολη θέση. Δεν θα περιγράψει αυτή καθ’ εαυτή την εγκληματική ενέργεια, όμως η περιρρέουσα ατμόσφαιρα φτάνει και με το παραπάνω να δώσει αυτά που θέλει. Γι αυτό και μόνο της αξίζουν συγχαρητήρια. Κανείς δεν αισθάνεται άνετα να διαβάζει πως ακριβώς κακοποιήθηκε ένα παιδί, πόσο μάλλον να το περιγράφει.
Οι χαρακτήρες της Sigurdardóttir είναι τυπικοί βόρειοι άνθρωποι, όπως τους έχουμε γνωρίσει και σε άλλα Ισλανδικά βιβλία. Ψυχροί, απόμακροι, κλειστοί. Κρατούν τα μυστικά και τις σκέψεις τους για τον εαυτό τους, πίνουν πολύ για να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψη που περιβάλλει ή όχι τη ζωή τους και τη μαυρίλα του Βορρά. Και όταν πίνουν κάνουν λάθη που μετά είτε δεν θυμούνται είτε τα μετανιώνουν, όπως όλοι οι άνθρωποι, όπου και να βρίσκονται. Είναι γνωστό άλλωστε πως το ποτό ποτέ δεν ήταν καλός σύμβουλος για κανέναν…
Μέσα σε όλα τα άλλα έρχεται να προστεθεί ένα ερωτικό τρίγωνο που περιπλέκει ακόμα περισσότερο την κατάσταση και κάνει τον πρωταγωνιστή να περπατά σε λεπτό πάγο. Η αμηχανία που δημιουργείται κάποιες φορές λόγω αυτού είναι ορατή, όμως διαλύεται γρήγορα στο μυαλό του αναγνώστη αφού οι εξελίξεις οδηγούν τη σκέψη σε άλλα μονοπάτια. Το μόνο που μένει τελικά είναι ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν τι θέλουν ή δεν ξέρουν πιο είναι το σωστό βήμα για να έχουν αυτό που θέλουν και καταφεύγουν σε λάθος κινήσεις.
Διαβάζοντας το νέο βιβλίο της Ισλανδής Yrsa Sigurdardóttir, δεν έχω παρά να συμφωνήσω με τον Arne Dahl όταν λέει «Η Yrsa έχει φέρει την Ισλανδική αστυνομική λογοτεχνία στην πρώτη γραμμή».
Ο ντετέκτιβ Χούλνταρ που γνωρίσαμε στο DNA, συνεχίζει να δουλεύει στην υπηρεσία μετά τον υποβιβασμό του, όμως τώρα ασχολείται με πολύ πιο ασήμαντες υποθέσεις και χωρίς τον σεβασμό που τύχαινε κάποια χρόνια πριν από τους συναδέλφους του. Αυτή τη φορά αναλαμβάνει να ελέγξει πόσο ευσταθούν οι απειλές που βρέθηκαν μέσα σε μία σχολική χρονοκάψουλα. Φαίνεται πως δέκα χρόνια πριν, ένα παιδί είχε φτιάξει μια λίστα θανάτου έξι ατόμων, γράφοντας μόνο τα αρχικά τους. Κανείς δεν πιστεύει σθεναρά πως η λίστα παρουσιάζει πραγματική απειλή, αν όμως ήταν έστω και για λίγο αληθινή, τότε οι επιπτώσεις θα ήταν δραματικές.
Ο Χούλνταρ ζητάει τη βοήθεια της Φρέιγια, της ψυχολόγου από το Σπίτι του Παιδιού. Θέλει να τον βοηθήσει να καταλάβει κατά πόσο αυτές οι απειλές ευσταθούν και αν είναι δυνατόν, δέκα χρόνια μετά να συνεχίσουν να ισχύουν. Η Φρέιγια, που έχει κι αυτή χάσει τη θέση της και δουλεύει απομονωμένη πλέον σε κάποιο μικρό γραφεία, δεν θέλει να δουλέψει με τον Χούλνταρ, αλλά δεν μπορεί να μη βοηθήσει την αστυνομία. Έτσι θα πάρει μέρος σε αυτή την αναζήτηση της αλήθειας που όσο και να μη θέλει να το παραδεχτεί την ιντριγκάρει.
Όταν ξαφνικά ανακαλύπτονται κομμένα ανθρώπινα μέλη στο σπίτι ενός ανθρώπου που φαινομενικά είναι υπεράνω υποψίας, τα πράγματα αγριεύουν. Όταν λίγο αργότερα ο ίδιος αυτός άνθρωπος βρίσκεται νεκρός και ακολουθούν κάποια ακόμα μακάβρια γεγονότα, η αστυνομία δεν μπορεί παρά να μην ελέγξει τη σύνδεση αυτών των υποθέσεων με το μήνυμα στη χρονοκάψουλα. Τα αρχικά του ανθρώπου που βρίσκεται νεκρός, ταιριάζουν με αυτά στη λίστα. Θα μπορούσε να είναι πραγματικότητα;
«Το μήνυμα» ξεκινάει με έναν πρόλογο που αφήνει το σκοτάδι να δημιουργήσει την ατμόσφαιρα για αυτό που θα ακολουθήσει.
Η ιστορία είναι περίπλοκη αν και θα μπορούσε να φαίνεται ξεκάθαρη σε κάποιους από την αρχή. Το τραγικό συμβάν στον πρόλογο του βιβλίου, οδηγεί αρκετές από τις πράξεις στη συνέχειά του, μιας και είναι πολύ δυνατό και αποτρόπαιο. Η κακοποίηση και ο θάνατος ενός ανηλίκου ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι κάτι που περνάει στα ψιλά γράμματα. Ο αναγνώστης επηρεάζεται από αυτό το γεγονός, όπως και πολλοί από τους χαρακτήρες του βιβλίου, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Είναι ξεκάθαρο πως μια τέτοια πράξη δεν μπορεί παρά να εγείρει πολλά ερωτήματα αλλά και δυνατά συναισθήματα., όπως η οργή και το μίσος ή το πάθος για εκδίκηση. Αλλά ποιος θα μπορούσε να φτάσει στο σημείο να κάνει τα απεχθή εγκλήματα που περιγράφονται στη συνέχεια;
Η συγγραφέας φαίνεται να έχει μια ευκολία στο να δημιουργεί ιστορίες που ταράζουν μια μεγάλη γκάμα αναγνωστών. Η κακοποίηση ή η εγκληματικότητα σε βάρος ανηλίκου δεν είναι ένα θέμα για το οποίο μπορεί κανείς να μιλήσει με ευκολία, η Sigurdardóttir όμως φαίνεται πως έχει τον τρόπο της να γράψει ολόκληρο βιβλίο με βάση αυτό και να το παρουσιάσει με τρόπο που θα αφυπνίσει τον αναγνώστη και θα τον κάνει μέρος του, χωρίς όμως να τον φέρει σε δύσκολη θέση. Δεν θα περιγράψει αυτή καθ’ εαυτή την εγκληματική ενέργεια, όμως η περιρρέουσα ατμόσφαιρα φτάνει και με το παραπάνω να δώσει αυτά που θέλει. Γι αυτό και μόνο της αξίζουν συγχαρητήρια. Κανείς δεν αισθάνεται άνετα να διαβάζει πως ακριβώς κακοποιήθηκε ένα παιδί, πόσο μάλλον να το περιγράφει.
Οι χαρακτήρες της Sigurdardóttir είναι τυπικοί βόρειοι άνθρωποι, όπως τους έχουμε γνωρίσει και σε άλλα Ισλανδικά βιβλία. Ψυχροί, απόμακροι, κλειστοί. Κρατούν τα μυστικά και τις σκέψεις τους για τον εαυτό τους, πίνουν πολύ για να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψη που περιβάλλει ή όχι τη ζωή τους και τη μαυρίλα του Βορρά. Και όταν πίνουν κάνουν λάθη που μετά είτε δεν θυμούνται είτε τα μετανιώνουν, όπως όλοι οι άνθρωποι, όπου και να βρίσκονται. Είναι γνωστό άλλωστε πως το ποτό ποτέ δεν ήταν καλός σύμβουλος για κανέναν…
Μέσα σε όλα τα άλλα έρχεται να προστεθεί ένα ερωτικό τρίγωνο που περιπλέκει ακόμα περισσότερο την κατάσταση και κάνει τον πρωταγωνιστή να περπατά σε λεπτό πάγο. Η αμηχανία που δημιουργείται κάποιες φορές λόγω αυτού είναι ορατή, όμως διαλύεται γρήγορα στο μυαλό του αναγνώστη αφού οι εξελίξεις οδηγούν τη σκέψη σε άλλα μονοπάτια. Το μόνο που μένει τελικά είναι ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν τι θέλουν ή δεν ξέρουν πιο είναι το σωστό βήμα για να έχουν αυτό που θέλουν και καταφεύγουν σε λάθος κινήσεις.