Take a photo of a barcode or cover
goannelies 's review for:
The King's Curse
by Philippa Gregory
Op jonge leeftijd heeft Margaret maar een ding te vrezen: haar achternaam. Plantagenet is een gevaarlijk woord op het moment dat The Tudors de macht grijpen. Margaret wordt dan ook uitgehuwelijkt aan een onbelangrijke maar loyale Tudorknight en zo kan ze haar naam veranderen in Margaret Pole. Maar de schaduw van de Tower is nooit ver weg...
Misschien moet ik even stoppen met Gregory boeken te lezen... Dit boek was een klepper, het beslaat 40 jaar of meer waarin heel heel veel gebeurt. Het leven van Margaret Pole is zeker een boek waard, maar uiteraard is zij niet bij alles betrokken. Het boek doet dus heel regelmatig van tell ipv show en er worden samenvattingen gegeven van gebeurtenissen in enkele zinnen. Geen erg voor wie de gebeurtenissen kent, maar ik ken leukere manieren om er over te lezen.
Margaret moet een tragisch angstig leven gehad hebben, maar heeft dat lot moedig gedragen. Dat maakte dat ik me deze keer niet aan de hoofdpersoon stoorde. Maar wel aan veel andere dingen.
De demonisering van de Tudors. De verheerlijking van de Yorks. Gregory heeft zich in de vorige boeken zo vastgereden dat ze haar theorieën wel moet vasthouden. Leidend tot een belachelijke titel voor dit boek en stomme herhaling van de zogezegde curse.
Schrijven met voorkennis is nog zo'n vervelende. De manier waarop Reginald en Geoffroy van in het begin worden neer gezet bv. Of opnieuw de belachelijke curse. Allemaal makkelijk te schrijven nu dat je weet hoe het is afgelopen maar de mensen zullen toendertijd wel niet zo naar de zaken gekeken hebben.
De demonisering van de Boleyns en de Howards en de verheerlijking van Jane Seymour. Dat was misschien nog het meest tenenkrullend van allemaal. Ik zou eens graag een boek lezen met Jane Seymour als bitch. Want ze was zeker even erg als Anne Boleyn. Face it!
Enfin, niet haar slechtste, maar die schrijfskills die is ze toch een beetje kwijt. Of misschien ben ik veel strenger geworden. Dat kan ook.
Misschien moet ik even stoppen met Gregory boeken te lezen... Dit boek was een klepper, het beslaat 40 jaar of meer waarin heel heel veel gebeurt. Het leven van Margaret Pole is zeker een boek waard, maar uiteraard is zij niet bij alles betrokken. Het boek doet dus heel regelmatig van tell ipv show en er worden samenvattingen gegeven van gebeurtenissen in enkele zinnen. Geen erg voor wie de gebeurtenissen kent, maar ik ken leukere manieren om er over te lezen.
Margaret moet een tragisch angstig leven gehad hebben, maar heeft dat lot moedig gedragen. Dat maakte dat ik me deze keer niet aan de hoofdpersoon stoorde. Maar wel aan veel andere dingen.
De demonisering van de Tudors. De verheerlijking van de Yorks. Gregory heeft zich in de vorige boeken zo vastgereden dat ze haar theorieën wel moet vasthouden. Leidend tot een belachelijke titel voor dit boek en stomme herhaling van de zogezegde curse.
Schrijven met voorkennis is nog zo'n vervelende. De manier waarop Reginald en Geoffroy van in het begin worden neer gezet bv. Of opnieuw de belachelijke curse. Allemaal makkelijk te schrijven nu dat je weet hoe het is afgelopen maar de mensen zullen toendertijd wel niet zo naar de zaken gekeken hebben.
De demonisering van de Boleyns en de Howards en de verheerlijking van Jane Seymour. Dat was misschien nog het meest tenenkrullend van allemaal. Ik zou eens graag een boek lezen met Jane Seymour als bitch. Want ze was zeker even erg als Anne Boleyn. Face it!
Enfin, niet haar slechtste, maar die schrijfskills die is ze toch een beetje kwijt. Of misschien ben ik veel strenger geworden. Dat kan ook.