Take a photo of a barcode or cover
Ik denk dat het ongeveer een 10 jaar geleden moet zijn dat ik de eerste Dune trilogie heb gelezen. Ik weet dat ik in ieder geval eerst de film van David Lynch heb gezien en daar uitermate door gecharmeerd was (als één van de weinigen denk ik) maar ik had het na die initiële drie boeken wel weer gehad met de reeks. Ik betrapte me er echter op dat ik alles met Dune wel bleef kopen (ik zit ondertussen aan 13 delen) en de meest recente aanschaf was deel 4, 5 en 6. Dat betekent dat ik in één ruk van Dune tot aan The Machine Crusade kon lezen.
En aangezien ik goede herinneringen heb aan het aanpakken van het Dark Tower universum en het Lord of the Rings universum, wou ik dat (op de valreep van) dit jaar met de Dune saga doen. Dit eerste deel smaakt in ieder geval naar meer. Zeker het eerste stuk met de komst van de Atreides clan op Arrakis is van een erg hoog niveau met tal van geweldige personages (wat is het jammer dat Leto zo snel verdwijnt) en gewoon erg veel sfeer & spanning. Het middenstuk is een beetje taaier doordat het zich iets teveel concentreert op de lotgevallen van Paul en Jessica maar dat lost zich vanzelf op eenmaal die zich bij de Vrijmans aansluiten. Toch zijn er hier en daar ook wel wat belangrijke nuances in deze review met onder andere het feit dat de tijdssprong een beetje geforceerd en vooral gemakzuchtig aanvoelt (Alia krijgt daardoor niet de diepgang die ze verdient) maar vooral de aanhangsels staken me wat tegen. Ik voel me altijd een beetje bekocht wanneer een verhaal eindigt en je nog met 50+ pagina's overblijft. Oké, je kunt hier het argument maken dat het op zich nog wel interessante toevoegingen zijn maar dan had ik liever de Lord of the Rings aanpak gezien waar a) een soort van Silmarillion wordt opgezet of b) een apart boek getiteld "De Aanhangsels" wordt uitgebracht met dit soort informatie in. Kleine kanttekening daarbij is dat optie b oorspronkelijk ook gewoon aan Return of the King was toegevoegd en enkel maar later is uitgebracht als apart boek.
Ik ben in ieder geval wel benieuwd naar hoe de rest van de saga zich gaat ontwikkelen. Flarden herinner ik me nog, maar over het algemeen is het een zwart gat. Ik geloof dat er nog wel wat tijdssprongen aan te pas komen en ik weet niet, afgaande op de manier waarop Herbert er in dit boek mee omgaat, of ik dat effectief zo leuk ga vinden. Ach ja, we zullen wel zien. Wordt ongetwijfeld vervolgd!
En aangezien ik goede herinneringen heb aan het aanpakken van het Dark Tower universum en het Lord of the Rings universum, wou ik dat (op de valreep van) dit jaar met de Dune saga doen. Dit eerste deel smaakt in ieder geval naar meer. Zeker het eerste stuk met de komst van de Atreides clan op Arrakis is van een erg hoog niveau met tal van geweldige personages (wat is het jammer dat Leto zo snel verdwijnt) en gewoon erg veel sfeer & spanning. Het middenstuk is een beetje taaier doordat het zich iets teveel concentreert op de lotgevallen van Paul en Jessica maar dat lost zich vanzelf op eenmaal die zich bij de Vrijmans aansluiten. Toch zijn er hier en daar ook wel wat belangrijke nuances in deze review met onder andere het feit dat de tijdssprong een beetje geforceerd en vooral gemakzuchtig aanvoelt (Alia krijgt daardoor niet de diepgang die ze verdient) maar vooral de aanhangsels staken me wat tegen. Ik voel me altijd een beetje bekocht wanneer een verhaal eindigt en je nog met 50+ pagina's overblijft. Oké, je kunt hier het argument maken dat het op zich nog wel interessante toevoegingen zijn maar dan had ik liever de Lord of the Rings aanpak gezien waar a) een soort van Silmarillion wordt opgezet of b) een apart boek getiteld "De Aanhangsels" wordt uitgebracht met dit soort informatie in. Kleine kanttekening daarbij is dat optie b oorspronkelijk ook gewoon aan Return of the King was toegevoegd en enkel maar later is uitgebracht als apart boek.
Ik ben in ieder geval wel benieuwd naar hoe de rest van de saga zich gaat ontwikkelen. Flarden herinner ik me nog, maar over het algemeen is het een zwart gat. Ik geloof dat er nog wel wat tijdssprongen aan te pas komen en ik weet niet, afgaande op de manier waarop Herbert er in dit boek mee omgaat, of ik dat effectief zo leuk ga vinden. Ach ja, we zullen wel zien. Wordt ongetwijfeld vervolgd!