Scan barcode
A review by pagesofnectar
Η αγάπη άργησε μια μέρα by Λιλή Ζωγράφου
dark
emotional
sad
tense
fast-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
5.0
...μισώ για πρώτη φορά στη ζωή μου. Μίσησα τους άνδρες, μίσησα τις γυναίκες που τους κατασκευάζουν ... μισώ κάθε ψεύδος που απάνω του χτίζεται η ζωή μας.
Αν και πιστεύω πως άλλα βιβλία της Λιλής Ζωγράφου, που έχουν πιο έντονο το πολιτικό και κοινωνικό στοιχείο αναδεικνύουν καλύτερα την τόσο ξεχωριστή γραφή της, αυτό δεν με εμπόδισε καθόλου απ' το να απολαύσω μέχρι δακρύων συγκίνησης σ' ένα απόγευμα και να σκέφτομαι πανέμορφες φράσεις του για πολλά απογεύματα μετά.
Υπέροχη αποτύπωση της πατριαρχικής κοινωνίας και της μανίας της να προσποιείται ότι όλα πάνε συμβατικά καλά, με ρεαλιστική παρουσίαση τόσο της εξουσιαστικής συμπεριφοράς των ανδρών όσο και της "συνενοχής" των γυναικών που από φόβο δεν αντιδρούν στην διαιώνιση των παραδόσεων αφήνοντάς τες να ρημάζουν στη συνέχεια και τις κόρες τους.
Η κοινωνική κριτική ανάμεσα στις συναισθηματικές περιγραφές για την πόνο και τον έρωτα και η γραφή που αποτυπώνει ρεαλιστικά τις αυθόρμητες, εσωτερικές και, άρα, πρωτόγονες αντιδράσεις των ανθρώπων σε όσα τους συμβαίνουν, μέσα σε μια ιστορία που ακολουθεί μια οικογένεια για γενιές, είχαν κάτι από τα κλασικά αριστουργήματα του μαγικού ρεαλισμού στη Λατινική Αμερική, και με οδήγησαν να λατρέψω το συγκεκριμένο μυθιστόρημα.
Αν και πιστεύω πως άλλα βιβλία της Λιλής Ζωγράφου, που έχουν πιο έντονο το πολιτικό και κοινωνικό στοιχείο αναδεικνύουν καλύτερα την τόσο ξεχωριστή γραφή της, αυτό δεν με εμπόδισε καθόλου απ' το να απολαύσω μέχρι δακρύων συγκίνησης σ' ένα απόγευμα και να σκέφτομαι πανέμορφες φράσεις του για πολλά απογεύματα μετά.
Υπέροχη αποτύπωση της πατριαρχικής κοινωνίας και της μανίας της να προσποιείται ότι όλα πάνε συμβατικά καλά, με ρεαλιστική παρουσίαση τόσο της εξουσιαστικής συμπεριφοράς των ανδρών όσο και της "συνενοχής" των γυναικών που από φόβο δεν αντιδρούν στην διαιώνιση των παραδόσεων αφήνοντάς τες να ρημάζουν στη συνέχεια και τις κόρες τους.
Η κοινωνική κριτική ανάμεσα στις συναισθηματικές περιγραφές για την πόνο και τον έρωτα και η γραφή που αποτυπώνει ρεαλιστικά τις αυθόρμητες, εσωτερικές και, άρα, πρωτόγονες αντιδράσεις των ανθρώπων σε όσα τους συμβαίνουν, μέσα σε μια ιστορία που ακολουθεί μια οικογένεια για γενιές, είχαν κάτι από τα κλασικά αριστουργήματα του μαγικού ρεαλισμού στη Λατινική Αμερική, και με οδήγησαν να λατρέψω το συγκεκριμένο μυθιστόρημα.