Scan barcode
A review by gijshuppertz
Wetenschap als beroep & Politiek als beroep by Max Weber
4.0
https://ongeduld.com/2021/11/04/wetenschap-politiek-als-beroep-van-max-weber/
Wetenschap als Beroep en Politiek als Beroep. Twee colleges gegeven door Max Weber, een van de grootste sociologen van de afgelopen eeuw en samen met Marx en Durkheim gezien als de grondleggers van dit wetenschapsgebied. In deze twee colleges werkt Weber verschillende punten uit. Zo blijft hij bij Politiek als Beroep stilstaan bij politiek dat bedreven moet worden. Zo stelt Weber dat de politicus behoort te handelen naar Gesinnungsethik, hier volgt men zijn ethische principes en Verantwortungsethik, hier draagt de politicus de eindverantwoordelijkheid voor zijn handelen. Beide concepten die nu nog steeds accuraat zijn en wellicht missen in de huidige politiek. Verder beschrijft Weber de politicus die leeft voor en van de politiek. De eerste die zijn levensonderhoud eruit haalt en de tweede die er echt zijn lot in heeft gelegd. Weber is echter niet al te positief in zijn boeken, hoewel je met een positieve blik zijn essays kan leven, proef je ook de rumoerige tijd waarin hij leefde en de fragiele staat van Weimar Republiek. Weber eindigt zijn essay over Politiek als beroep met een noodstelling, dat er een held in de simpele zin van het woord, nodig is die zijn principes door durft te zetten en durft te blijven handelen zelfs als hij van mening is dat de rest van de samenleving te dom of lui is. Iets waar ieder mens naar mijn inzicht aan vast kan houden.
De essay over Wetenschap als beroep trok mij meer aan. Hier predikt Weber over hoe belangrijk het is een band te voelen met de wetenschap. Alleen als men een soort intuïtieve connectie heeft met de wetenschap, zal ze deze goed kunnen verrichten. Verder gaat Weber in op de onttovering van de wereld. Hier stelt hij dat over de eeuwen de wereld zijn magie langzamerhand is kwijtgeraakt. Dit komt voort uit een proces van intellectualisering en rationalisering die er langzamerhand voor heeft gezorgd dat er niets mystieks meer over is. Weber stelt vervolgens dat dit proces er uiteindelijk voor heeft gezorgd dat wij alles in termen van vooruitgang zien. Dit dood echter de zin om te leven, want het leven zal eindigen, maar de vooruitgang nooit en zo sterven wij altijd onvoldaan. Dit laat volgens Weber (en Tolstoj op wie hij voortborduurt) een leegte achter die de wetenschap niet kan vullen. De onttovering van de wereld door de moderne wetenschap en technologie laat ons dus achter met een leegte en een gebrek aan zinsgeving. Of dit gevuld kan worden is de vraag.
Wetenschap als Beroep en Politiek als Beroep. Twee colleges gegeven door Max Weber, een van de grootste sociologen van de afgelopen eeuw en samen met Marx en Durkheim gezien als de grondleggers van dit wetenschapsgebied. In deze twee colleges werkt Weber verschillende punten uit. Zo blijft hij bij Politiek als Beroep stilstaan bij politiek dat bedreven moet worden. Zo stelt Weber dat de politicus behoort te handelen naar Gesinnungsethik, hier volgt men zijn ethische principes en Verantwortungsethik, hier draagt de politicus de eindverantwoordelijkheid voor zijn handelen. Beide concepten die nu nog steeds accuraat zijn en wellicht missen in de huidige politiek. Verder beschrijft Weber de politicus die leeft voor en van de politiek. De eerste die zijn levensonderhoud eruit haalt en de tweede die er echt zijn lot in heeft gelegd. Weber is echter niet al te positief in zijn boeken, hoewel je met een positieve blik zijn essays kan leven, proef je ook de rumoerige tijd waarin hij leefde en de fragiele staat van Weimar Republiek. Weber eindigt zijn essay over Politiek als beroep met een noodstelling, dat er een held in de simpele zin van het woord, nodig is die zijn principes door durft te zetten en durft te blijven handelen zelfs als hij van mening is dat de rest van de samenleving te dom of lui is. Iets waar ieder mens naar mijn inzicht aan vast kan houden.
De essay over Wetenschap als beroep trok mij meer aan. Hier predikt Weber over hoe belangrijk het is een band te voelen met de wetenschap. Alleen als men een soort intuïtieve connectie heeft met de wetenschap, zal ze deze goed kunnen verrichten. Verder gaat Weber in op de onttovering van de wereld. Hier stelt hij dat over de eeuwen de wereld zijn magie langzamerhand is kwijtgeraakt. Dit komt voort uit een proces van intellectualisering en rationalisering die er langzamerhand voor heeft gezorgd dat er niets mystieks meer over is. Weber stelt vervolgens dat dit proces er uiteindelijk voor heeft gezorgd dat wij alles in termen van vooruitgang zien. Dit dood echter de zin om te leven, want het leven zal eindigen, maar de vooruitgang nooit en zo sterven wij altijd onvoldaan. Dit laat volgens Weber (en Tolstoj op wie hij voortborduurt) een leegte achter die de wetenschap niet kan vullen. De onttovering van de wereld door de moderne wetenschap en technologie laat ons dus achter met een leegte en een gebrek aan zinsgeving. Of dit gevuld kan worden is de vraag.