Take a photo of a barcode or cover
sharonsbookstagram 's review for:
Wij waren, ik ben
by Israel van Dorsten
Ik denk dat het bij menig Nederlander wel bekend is, de Kinderen van Ruinerwold.
Een verhaal wat Nederland geschokt heeft.
Ergens voelde het heel tegenstrijdig om dit boek te lezen, want ik wilde graag weten hoe een van de kinderen, Israel in dit geval, alles ervaren heeft, maar het voelde ook een stukje als ramptoerisme.
Ik vond het echt een onwijs heftig verhaal.
Israel neemt je mee in zijn jeugd en daarna in zijn verdere leven.
In het begin gaat het heel veel over de geloofsovertuiging van zijn vader en zijn gezin.
Ik had in het begin ietwat moeite om in het verhaal te komen, omdat de benamingen e.d. mij niet veel zeiden.
Wel begrijp ik nu waardoor dit zoveel aan bod kwam. Israel en zijn broers en zussen werden niet zomaar afgeschermd van de buitenwereld. Hier zat door de geloofsovertuiging een hele materie achter.
Wat mij wel opviel is dat Israel een onwijs slimme jongen is.
Hij weet zijn verhaal, ondanks zijn verleden, zo volwassen te brengen. De kinderen hebben wel onderwijs gehad, maar toch heel anders dan op een normale school.
Ik vond het een prettige schrijfstijl, hoe gek dit misschien ook klinkt.
Ik kon het boek dan ook moeilijk aan de kant leggen, omdat ik telkens afvroeg hoe het verder zou gaan. Als je het nieuws hebt gevolgd weet je dat Israel “bevrijd” werd door een café in te stappen, dus ik leefde enorm toe naar dat moment. Door alle heftige gebeurtenissen hoopte je dat het klaar zou zijn.
Ik kan alleen maar vol lof en respect terug kijken op dit boek en naar de auteur.
Ik hoop dat Israel samen met zijn familie een mooie toekomst tegemoet mag gaan, ondanks de gebeurtenissen die hen getekend heeft.
Een verhaal wat Nederland geschokt heeft.
Ergens voelde het heel tegenstrijdig om dit boek te lezen, want ik wilde graag weten hoe een van de kinderen, Israel in dit geval, alles ervaren heeft, maar het voelde ook een stukje als ramptoerisme.
Ik vond het echt een onwijs heftig verhaal.
Israel neemt je mee in zijn jeugd en daarna in zijn verdere leven.
In het begin gaat het heel veel over de geloofsovertuiging van zijn vader en zijn gezin.
Ik had in het begin ietwat moeite om in het verhaal te komen, omdat de benamingen e.d. mij niet veel zeiden.
Wel begrijp ik nu waardoor dit zoveel aan bod kwam. Israel en zijn broers en zussen werden niet zomaar afgeschermd van de buitenwereld. Hier zat door de geloofsovertuiging een hele materie achter.
Wat mij wel opviel is dat Israel een onwijs slimme jongen is.
Hij weet zijn verhaal, ondanks zijn verleden, zo volwassen te brengen. De kinderen hebben wel onderwijs gehad, maar toch heel anders dan op een normale school.
Ik vond het een prettige schrijfstijl, hoe gek dit misschien ook klinkt.
Ik kon het boek dan ook moeilijk aan de kant leggen, omdat ik telkens afvroeg hoe het verder zou gaan. Als je het nieuws hebt gevolgd weet je dat Israel “bevrijd” werd door een café in te stappen, dus ik leefde enorm toe naar dat moment. Door alle heftige gebeurtenissen hoopte je dat het klaar zou zijn.
Ik kan alleen maar vol lof en respect terug kijken op dit boek en naar de auteur.
Ik hoop dat Israel samen met zijn familie een mooie toekomst tegemoet mag gaan, ondanks de gebeurtenissen die hen getekend heeft.