Scan barcode
A review by kyriakiz
Bluets by Maggie Nelson
4.0
Μετά τους Αργοναύτες έκατσα λίγο και έψαξα τι άλλο έχει γράψει η Maggie Nelson και κατέληξα να πάρω αυτό εδώ, κυρίως γιατί αγάπησα το εξώφυλλο.
Ετούτο εδώ το βιβλιαράκι λοιπόν αποτελείται από 240 συνειρμικές ποιητικές σημειώσεις που η συγγραφέας μιλάει για τη σχέση της με το χρώμα μπλε. Πιθανόν να μην ακούγεται και πολύ ενδιαφέρον αλλά εγώ το βρήκα πολύ όμορφο και κάπως μελαγχoλικό. Ε και τέλος πάντων μια αγάπη στο μπλε την έχω κι εγώ. Το διάβαζα αργά, από λίγο κάθε φορά και κατάφερα να το κάνω να κρατήσει αρκετές εβδομάδες. Άνετα με φαντάζομαι να ξαναγυρνάω να χαζεύω τις σελίδες του.
If a colour could deliver hope, does it follow that it could also bring despair?
Mostly I have felt myself becoming a servant of sadness. I am still looking for the beauty in that.
“Why is the sky blue?” -A fair enough question, and one I have learned the answer to several times. Yet every time I try to explain it to someone or remember it to myself, it eludes me. Now I like to remember the question alone, as it reminds me that my mind is essentially a sieve, that I am mortal.
I am writing all this down in blue ink, so as to remember that all words, not just some, are written in water.
Ετούτο εδώ το βιβλιαράκι λοιπόν αποτελείται από 240 συνειρμικές ποιητικές σημειώσεις που η συγγραφέας μιλάει για τη σχέση της με το χρώμα μπλε. Πιθανόν να μην ακούγεται και πολύ ενδιαφέρον αλλά εγώ το βρήκα πολύ όμορφο και κάπως μελαγχoλικό. Ε και τέλος πάντων μια αγάπη στο μπλε την έχω κι εγώ. Το διάβαζα αργά, από λίγο κάθε φορά και κατάφερα να το κάνω να κρατήσει αρκετές εβδομάδες. Άνετα με φαντάζομαι να ξαναγυρνάω να χαζεύω τις σελίδες του.
If a colour could deliver hope, does it follow that it could also bring despair?
Mostly I have felt myself becoming a servant of sadness. I am still looking for the beauty in that.
“Why is the sky blue?” -A fair enough question, and one I have learned the answer to several times. Yet every time I try to explain it to someone or remember it to myself, it eludes me. Now I like to remember the question alone, as it reminds me that my mind is essentially a sieve, that I am mortal.
I am writing all this down in blue ink, so as to remember that all words, not just some, are written in water.