Scan barcode
A review by marik0n
Γάλα και μέλι by Rupi Kaur
5.0
Όταν πρωτοεκδόθηκε αυτό το βιβλίο, υπήρχαν φωτογραφίες με τα ποιήματα που περιέχει παντού. ΠΑΝΤΟΥ. Οπότε κλασσικά, πέρασε κανένας χρόνος μέχρι να το διαβάσω.
Αυτή η συλλογή ποιημάτων είναι τόσο βαθιά ειλικρινής και καθημερινή. Είναι ποιήματα με τα οποία όλοι μπορούμε να ταυτιστούμε σε έναν πολύ σημαντικό βαθμό. Ο τρόπος που γράφει η Rupi Kaur αποτυπώνει στο χαρτί σκέψεις, συναισθήματα και καταστάσεις, που έχουμε βιώσει περισσότερο ή λιγότερο. Αυτός ακριβώς πιστεύω ότι είναι και ο λόγος που το βιβλίο της βρήκε τόσο μεγάλη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό: η ταύτιση για πράγματα που νομίζεις ότι κανένας δεν μπορεί καν να αρχίσει να κατανοεί, δωσμένα με έναν ναι μεν ποιητικό τρόπο, ναι δε απόλυτα κατανοητό.
Η συλλογή χωρίζεται σε τέσσερα μέρη. Το πρώτο λέγεται “το τραύμα” και θίγει ζητήματα, όπως η συναισθηματική και σωματική κακοποίηση, αλλά και άλλα, πιο εξειδικευμένα, που σπάνια βλέπουμε σε ποιήματα, όπως ο βιασμός και τα λεγόμενα "daddy issues", με ωμή ειλικρίνεια.
Το δεύτερα μέρος λέγεται "αγάπη" και πραγματεύεται εκείνο τον έρωτα που ζεις κάπου μεταξύ 16 και 25. Ξέρετε καλέ ποιον λέω. Εκείνον τον απόλυτο, που δεν τον έχει ζήσει άλλος κανείς και που θα τον θυμάσαι στα γεράματα για να τον αφηγηθείς στα εγγόνια σου, προφανώς χωρίς αυτόν τον άνθρωπο δίπλα σου. De facto πράγματα, αυτός είναι ο έρωτας που ζήσαμε όλοι και συγχρόνως κανένας.
Το τρίτο μέρος, με τίτλο "συντριβή", όπως είναι φανερό μιλάει για την αναπόφευκτη πτώση, τον χωρισμό. Στο παιχνίδι μπαίνει το πένθος της απώλειας, η υπαρξιακή κρίση που σε βαράει αποτόμως και ανειλεώς και ο ξεκάθαρος φόβος του εάν μία ζωή θα νιώθεις τόσο σκατά. Πιο accurate πεθαίνεις.
Το τελευταίο μέρος είναι η "ίαση", όπου αρχίζεις κάπως να ψιλοσυμμαζεύεσαι και να συγκεντρώνεις ψίγματα σοφίας, τα οποία κατά πάσα πιθανότατα θα ξεχάσεις κάπου στον δρόμο προς τον επόμενο σου έρωτα. Και είναι απόλυτα φυσιολογικό. Αυτό κάνεις σε αυτές τις ηλικίες.
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες κριτικές, αλλά και άρθρα εδώ: https://heshotme.wordpress.com/
Αυτή η συλλογή ποιημάτων είναι τόσο βαθιά ειλικρινής και καθημερινή. Είναι ποιήματα με τα οποία όλοι μπορούμε να ταυτιστούμε σε έναν πολύ σημαντικό βαθμό. Ο τρόπος που γράφει η Rupi Kaur αποτυπώνει στο χαρτί σκέψεις, συναισθήματα και καταστάσεις, που έχουμε βιώσει περισσότερο ή λιγότερο. Αυτός ακριβώς πιστεύω ότι είναι και ο λόγος που το βιβλίο της βρήκε τόσο μεγάλη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό: η ταύτιση για πράγματα που νομίζεις ότι κανένας δεν μπορεί καν να αρχίσει να κατανοεί, δωσμένα με έναν ναι μεν ποιητικό τρόπο, ναι δε απόλυτα κατανοητό.
Η συλλογή χωρίζεται σε τέσσερα μέρη. Το πρώτο λέγεται “το τραύμα” και θίγει ζητήματα, όπως η συναισθηματική και σωματική κακοποίηση, αλλά και άλλα, πιο εξειδικευμένα, που σπάνια βλέπουμε σε ποιήματα, όπως ο βιασμός και τα λεγόμενα "daddy issues", με ωμή ειλικρίνεια.
Το δεύτερα μέρος λέγεται "αγάπη" και πραγματεύεται εκείνο τον έρωτα που ζεις κάπου μεταξύ 16 και 25. Ξέρετε καλέ ποιον λέω. Εκείνον τον απόλυτο, που δεν τον έχει ζήσει άλλος κανείς και που θα τον θυμάσαι στα γεράματα για να τον αφηγηθείς στα εγγόνια σου, προφανώς χωρίς αυτόν τον άνθρωπο δίπλα σου. De facto πράγματα, αυτός είναι ο έρωτας που ζήσαμε όλοι και συγχρόνως κανένας.
Το τρίτο μέρος, με τίτλο "συντριβή", όπως είναι φανερό μιλάει για την αναπόφευκτη πτώση, τον χωρισμό. Στο παιχνίδι μπαίνει το πένθος της απώλειας, η υπαρξιακή κρίση που σε βαράει αποτόμως και ανειλεώς και ο ξεκάθαρος φόβος του εάν μία ζωή θα νιώθεις τόσο σκατά. Πιο accurate πεθαίνεις.
Το τελευταίο μέρος είναι η "ίαση", όπου αρχίζεις κάπως να ψιλοσυμμαζεύεσαι και να συγκεντρώνεις ψίγματα σοφίας, τα οποία κατά πάσα πιθανότατα θα ξεχάσεις κάπου στον δρόμο προς τον επόμενο σου έρωτα. Και είναι απόλυτα φυσιολογικό. Αυτό κάνεις σε αυτές τις ηλικίες.
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες κριτικές, αλλά και άρθρα εδώ: https://heshotme.wordpress.com/