Take a photo of a barcode or cover
★★★★ = Really Good
Είναι Τετάρτη βράδυ. Μόλις έχεις γυρίσει από τη δουλειά, έχεις κάνει ένα ντους, έχεις τσιμπήσει κάτι και αποφασίζεις πως θέλεις να δεις μία ταινία. Δεν θέλεις να δεις κάτι βαρύ, έχεις αρκετά προβλήματα αυτόν τον καιρό, δεν είναι η ώρα για βαθιές φιλοσοφίες.
Επιλέγεις να δεις την τελευταία ταινία δράσης του Tugg Speedman σκεπτόμενος πως θα περάσει εύκολα η ώρα μέχρι να πας για ύπνο. Φυσικά, δεν περιμένεις πολλά από την ταινία, σίγουρα όχι οσκαρικές ερμηνίες, πιθανότατα ούτε καν ένα καλό σενάριο. Απλώς ελπίζεις πως η ταινία δεν θα είναι πατάτα. Αν είσαι τυχερός η πλοκή θα έχει κάποιο νόημα και οι σκηνές δράσης θα είναι καλογραμμένες.
Η ταινία ξεκινάει και συνειδητοποιείς πως δεν είναι κακή. Αντιθέτως, όσο περνάει η ώρα γίνεται και καλύτερη. Σεναριακά είναι πολύ προσεγμένη, δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου down time ενώ την ίδια στιγμή οι πρωταγωνιστές, παρότι ήρωες, παραμένουν ανθρώπινοι, τόσο ανθρώπινοι μάλιστα που νιώθεις έντονα συναισθήματα για αυτούς. Κάποιους τους συμπαθείς, άλλους τους αντιπαθείς, κάποιους τους λυπάσαι και άλλους τους μίσους. Όμως όλους τους καταλαβαίνεις.
Η ταινία τελειώνει και ενώ, όπως προέβλεψες, δεν αξίζει όσκαρ, κατάφερε να σε διασκεδάσει πολύ περισσότερο από ότι περίμενες. Τόσο πολύ μάλιστα που θέλεις να βγει και sequel. Αυτό το βράδυ της Τετάρτης ήταν ένα καλό βράδυ.
Έτσι νιώθω για το Dauntless.
Είναι Τετάρτη βράδυ. Μόλις έχεις γυρίσει από τη δουλειά, έχεις κάνει ένα ντους, έχεις τσιμπήσει κάτι και αποφασίζεις πως θέλεις να δεις μία ταινία. Δεν θέλεις να δεις κάτι βαρύ, έχεις αρκετά προβλήματα αυτόν τον καιρό, δεν είναι η ώρα για βαθιές φιλοσοφίες.
Επιλέγεις να δεις την τελευταία ταινία δράσης του Tugg Speedman σκεπτόμενος πως θα περάσει εύκολα η ώρα μέχρι να πας για ύπνο. Φυσικά, δεν περιμένεις πολλά από την ταινία, σίγουρα όχι οσκαρικές ερμηνίες, πιθανότατα ούτε καν ένα καλό σενάριο. Απλώς ελπίζεις πως η ταινία δεν θα είναι πατάτα. Αν είσαι τυχερός η πλοκή θα έχει κάποιο νόημα και οι σκηνές δράσης θα είναι καλογραμμένες.
Η ταινία ξεκινάει και συνειδητοποιείς πως δεν είναι κακή. Αντιθέτως, όσο περνάει η ώρα γίνεται και καλύτερη. Σεναριακά είναι πολύ προσεγμένη, δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου down time ενώ την ίδια στιγμή οι πρωταγωνιστές, παρότι ήρωες, παραμένουν ανθρώπινοι, τόσο ανθρώπινοι μάλιστα που νιώθεις έντονα συναισθήματα για αυτούς. Κάποιους τους συμπαθείς, άλλους τους αντιπαθείς, κάποιους τους λυπάσαι και άλλους τους μίσους. Όμως όλους τους καταλαβαίνεις.
Η ταινία τελειώνει και ενώ, όπως προέβλεψες, δεν αξίζει όσκαρ, κατάφερε να σε διασκεδάσει πολύ περισσότερο από ότι περίμενες. Τόσο πολύ μάλιστα που θέλεις να βγει και sequel. Αυτό το βράδυ της Τετάρτης ήταν ένα καλό βράδυ.
Έτσι νιώθω για το Dauntless.