A review by florismeertens
Seven Brothers by Aleksis Kivi

"Juhani: Ja, laten we het laatste stuk afleggen als een school kuitschietende voorns op weg naar de verste hoeken van de fuik."

"Eero: ...maar als het over mijn arme ziel gaat, dan ben ik bang - ook voor jou - dat daar nog veel duivelse restjes van die vervloekte oude Adam in zijn achtergebleven die de hele wereld zo vaak op zijn kop zet en alles binnenstebuiten keert. Ook nu verdraait hij mijn ogen als ik hier zo van achter in de rij naar jullie daar vooraan kijk."

Zeven broers is een van de eerste grote werken in de Finse literatuur, een ware mijlpaal voor het land. Aleksis Kivi wilde met zijn boek het plattelandsbestaan niet alleen idyllisch en beschaafd afbeelden, maar juist hoe het echt was: wild, onbezonnen, hartstochtelijk, diepgelovig (tevens bijgelovig) en bovendien erg komisch. Het verhaal gaat over zeven broers, die een stabiel en verstandig leven proberen op te bouwen, maar steeds door overmaat aan bevlogenheid in de problemen raken. Oudste broer Juhani besluit elke vijf pagina's weer een nieuw levenspad in te slaan, maar uiteindelijk eindigt het er altijd mee dat hij toch weer gaat (bek)vechten.

Het boek, voornamelijk bestaande uit dialogen van de broers, is hilarisch en poëtisch tegelijk. De personages spelen goed op elkaar in; de treiterige Eero, de zwijgzame Lauri, de vrome Simeoni, de bezielde Juhani. De sfeer is bruut en ruw en onweerstaanbaar.