Take a photo of a barcode or cover
eressea 's review for:
Het verzet van de koningin
by Rebecca Ross
ENGLISH BELOW
Let op: deze recensie bevat spoilers voor De terugkeer van de koningin!
Ik zal eerlijk bekennen, ik was een beetje bang om in “Het verzet van de koningin” te beginnen na de spetterende finale van boek 1. Hoezeer ik ook genoten heb van “De terugkeer van de koningin” dat nog steeds een aantal jaar later één van mijn favoriete boeken is, was ik huiverig om hierin te beginnen. Met name omdat ik bang was dat het voornaamste dramatische conflict in de relatie tussen Cartier en Brienna zou zijn, zoals in veel duologiën het geval is, maar daar hoefde ik in dit boek niet bang voor te zijn. Natuurlijk waren er obstakels en ook onzekerheid, maar alles werd op een volwassen manier uitgepraat, en de relatie groeide er alleen maar door en dat is wat ik denk ik het meest waardeerde in dit boek. Of nee, als ik heel eerlijk ben: de POV van Cartier (we krijgen hoofdstukken vanuit zijn gezichtspunt). Oh, Cartier... ik heb niet vaak een book crush, ik kan ze letterlijk op één hand tellen, en Cartier zit ertussen. Of Aodhan, zoals hij nu heet. Hij is simpelweg geweldig - en nu nog geweldiger nu je zijn gedachten kent.
Maar goed, om op het verhaal terug te komen: ze hebben de revolutie gewonnen, de Lannons zijn afgezet en zitten in de kerker te wachten op hun lot en Isolde is klaar om koningin te worden, maar dat betekent niet dat alles meteen goed is. Er is veel onrecht gebeurd onder het bewind van de Lannons, en vervallen kastelen zijn makkelijker te repareren dan gebroken mensen. Isolde, de nieuwe koningin heeft slechts weken de tijd om zich op te stellen als koningin, de edelen aan haar kant te krijgen en alle sluimerende tegenstand de kop in de drukken. Dat klinkt als meer dan een dagtaak en dat is het ook, zeker als alles niet zo zwart wit blijkt te zijn als je eerst dacht maar veel ingewikkelder waar goede beslissingen soms niet bestaan. En dat is de kracht van dit boek: waar het in het vorige boek ging om intrige en de revolutie om de echte koningin op de troon te krijgen, zie je hier de nuances die dit met zich meebrengt. Vooral Cartier heeft het hier moeilijk mee als het hem persoonlijk raakt en de grote vraag is: kies je voor gerechtigheid of kies je voor genade? Voor mij was dit een heel mooi thema in het boek. En het thema licht en donker was ook zo goed aanwezig, Isolde is een geweldig goed uitgewerkt personage, maar daarnaast is ze ook echt het symbool van licht na de duisternis, en van genezing na zoveel pijn. Brienna was haar briljante zelf, al worstelt ze veel met haar net ontdekte identiteit en haar plaats in haar geadopteerde familie en hoe ze de toekomst voor zich ziet.
Er zijn heerlijke politieke intriges die zowaar spannend zijn en totaal niet saai, Brienna’s briljante ideeën zijn een feestje om naar te luisteren, owww in de eerste scene met het wandkleed heb ik geapplaudisseerd! Zo fijn om eens te lezen over personages die gewoon dingen goed plant in plaats van zich overal in te storten. Maar er komt ook nog echte tegenstand en actie, en geloof me: dan kun je echt niet meer stoppen met lezen. Het heeft voor mij een perfect mix tussen interessante personages (en ook veel nieuwe personages! Neeve! Tomas!) en spannende scenes! Het heeft eigenlijk hetzelfde gevoel van boek 1, ook met bijzondere plot twists dus dat is super positief en owww het einde... ik had geen beter einde kunnen bedenken. Wat een geweldige afsluiter.
Kortom, ik kan dit boek echt aanraden, en ik ben ontzettend blij dat het in het Nederlands is vertaald, en dat ik het heb mogen lezen. Ik heb het boek namelijk van de uitgeverij gekregen in ruil voor mijn eerlijk recensie. Waarbij ik als laatste nog even moet opmerken dat ik boek 1 zowel in het Engels en het Nederlands heb gelezen, en ik vind het een uitstekende vertaling die de sfeer goed weergeeft.
—————————————
Be aware that this review has spoilers for The Queen’s Rising!
I will admit I was scared to start The Queen’s Resistance after the amazing finale of book 1. Though I loved The Queen’s Rising, that even after a few years stands solidly among my favorites, I was a bit hesistant to start this book. My main fear was that the relationship between Cartier and Brienna would ne used for further drama, as is often the case in duologies, but this book stays far from this trope. Of course there are insecurities and other obstacles, but these two actually talk and grow stronger together because of it anf that’s what I appreciate in this book. No, actually what I appreciated most were the chapters im Cartiers POV. Cartier... I don’t have a book crush often, in fact my fictional mem can be counted om one hand, and Cartier is among them. Or Aodhan as he is called now. He is simply amazing - and even more amazing now we know his inner thoughts.
So, anyway, they won the revolution, the Lannon’s have been put in the dungeons to await their fates, but this does not mean everything is set right now. A lot of injustice has happened, and crumbled castles are easier to rebuild than broken people. Isolde, the new queen, has a very limited time span to present herself as queen, get the nobles on her side and to suppress all rising resistance. It sounds exhausting, and it is complicated as sometimes there are no right answers. And that is the power of this book: last book was about intrige and revolution and putting the queen back where she belongs, here you see the nuances in the aftermath. Especially Cartier struggles as it hits him personally and the big question is: mercy or justice? I loved this theme. And the light versus dark theme was also really well done, Isolde is an amazing character with her own flaws and personality, but she also symbolizes light after darkness, healing after so much pain. Brienna was her brilliant self though she struggles with her identity and her place among her adopted family.
There is exciting political intrigue which is not boring at all, Brienna’s cunning ideas are fun to read about, and ohh in the first scene with the tapestry I put the book down and slow clapped. Also it’s nice to read about people who actually make plans instead of just going in blind. And there is resistance and action a plenty too, and belief me: you won’t be able to put the book down. For me it’s a perfect mix between interesting characters (and new characters that are amazing! Neeve! Tomas!) and plotting/action scenes. I had the same feeling when I read the first book, with amazing plot twists so that’s very positive and also THAT ENDING. Honestly, it couldn’t have been better.
All in all, I can really recommend this book, and I’m really happy it got translated to Dutch, and that I’ve been able to read it as I got a free copy from the publisher in exchange for an honest review. I’ve read book 1 in English and Dutch and I think the translation is really well done.
Let op: deze recensie bevat spoilers voor De terugkeer van de koningin!
Ik zal eerlijk bekennen, ik was een beetje bang om in “Het verzet van de koningin” te beginnen na de spetterende finale van boek 1. Hoezeer ik ook genoten heb van “De terugkeer van de koningin” dat nog steeds een aantal jaar later één van mijn favoriete boeken is, was ik huiverig om hierin te beginnen. Met name omdat ik bang was dat het voornaamste dramatische conflict in de relatie tussen Cartier en Brienna zou zijn, zoals in veel duologiën het geval is, maar daar hoefde ik in dit boek niet bang voor te zijn. Natuurlijk waren er obstakels en ook onzekerheid, maar alles werd op een volwassen manier uitgepraat, en de relatie groeide er alleen maar door en dat is wat ik denk ik het meest waardeerde in dit boek. Of nee, als ik heel eerlijk ben: de POV van Cartier (we krijgen hoofdstukken vanuit zijn gezichtspunt). Oh, Cartier... ik heb niet vaak een book crush, ik kan ze letterlijk op één hand tellen, en Cartier zit ertussen. Of Aodhan, zoals hij nu heet. Hij is simpelweg geweldig - en nu nog geweldiger nu je zijn gedachten kent.
Maar goed, om op het verhaal terug te komen: ze hebben de revolutie gewonnen, de Lannons zijn afgezet en zitten in de kerker te wachten op hun lot en Isolde is klaar om koningin te worden, maar dat betekent niet dat alles meteen goed is. Er is veel onrecht gebeurd onder het bewind van de Lannons, en vervallen kastelen zijn makkelijker te repareren dan gebroken mensen. Isolde, de nieuwe koningin heeft slechts weken de tijd om zich op te stellen als koningin, de edelen aan haar kant te krijgen en alle sluimerende tegenstand de kop in de drukken. Dat klinkt als meer dan een dagtaak en dat is het ook, zeker als alles niet zo zwart wit blijkt te zijn als je eerst dacht maar veel ingewikkelder waar goede beslissingen soms niet bestaan. En dat is de kracht van dit boek: waar het in het vorige boek ging om intrige en de revolutie om de echte koningin op de troon te krijgen, zie je hier de nuances die dit met zich meebrengt. Vooral Cartier heeft het hier moeilijk mee als het hem persoonlijk raakt en de grote vraag is: kies je voor gerechtigheid of kies je voor genade? Voor mij was dit een heel mooi thema in het boek. En het thema licht en donker was ook zo goed aanwezig, Isolde is een geweldig goed uitgewerkt personage, maar daarnaast is ze ook echt het symbool van licht na de duisternis, en van genezing na zoveel pijn. Brienna was haar briljante zelf, al worstelt ze veel met haar net ontdekte identiteit en haar plaats in haar geadopteerde familie en hoe ze de toekomst voor zich ziet.
Er zijn heerlijke politieke intriges die zowaar spannend zijn en totaal niet saai, Brienna’s briljante ideeën zijn een feestje om naar te luisteren, owww in de eerste scene met het wandkleed heb ik geapplaudisseerd! Zo fijn om eens te lezen over personages die gewoon dingen goed plant in plaats van zich overal in te storten. Maar er komt ook nog echte tegenstand en actie, en geloof me: dan kun je echt niet meer stoppen met lezen. Het heeft voor mij een perfect mix tussen interessante personages (en ook veel nieuwe personages! Neeve! Tomas!) en spannende scenes! Het heeft eigenlijk hetzelfde gevoel van boek 1, ook met bijzondere plot twists dus dat is super positief en owww het einde... ik had geen beter einde kunnen bedenken. Wat een geweldige afsluiter.
Kortom, ik kan dit boek echt aanraden, en ik ben ontzettend blij dat het in het Nederlands is vertaald, en dat ik het heb mogen lezen. Ik heb het boek namelijk van de uitgeverij gekregen in ruil voor mijn eerlijk recensie. Waarbij ik als laatste nog even moet opmerken dat ik boek 1 zowel in het Engels en het Nederlands heb gelezen, en ik vind het een uitstekende vertaling die de sfeer goed weergeeft.
—————————————
Be aware that this review has spoilers for The Queen’s Rising!
I will admit I was scared to start The Queen’s Resistance after the amazing finale of book 1. Though I loved The Queen’s Rising, that even after a few years stands solidly among my favorites, I was a bit hesistant to start this book. My main fear was that the relationship between Cartier and Brienna would ne used for further drama, as is often the case in duologies, but this book stays far from this trope. Of course there are insecurities and other obstacles, but these two actually talk and grow stronger together because of it anf that’s what I appreciate in this book. No, actually what I appreciated most were the chapters im Cartiers POV. Cartier... I don’t have a book crush often, in fact my fictional mem can be counted om one hand, and Cartier is among them. Or Aodhan as he is called now. He is simply amazing - and even more amazing now we know his inner thoughts.
So, anyway, they won the revolution, the Lannon’s have been put in the dungeons to await their fates, but this does not mean everything is set right now. A lot of injustice has happened, and crumbled castles are easier to rebuild than broken people. Isolde, the new queen, has a very limited time span to present herself as queen, get the nobles on her side and to suppress all rising resistance. It sounds exhausting, and it is complicated as sometimes there are no right answers. And that is the power of this book: last book was about intrige and revolution and putting the queen back where she belongs, here you see the nuances in the aftermath. Especially Cartier struggles as it hits him personally and the big question is: mercy or justice? I loved this theme. And the light versus dark theme was also really well done, Isolde is an amazing character with her own flaws and personality, but she also symbolizes light after darkness, healing after so much pain. Brienna was her brilliant self though she struggles with her identity and her place among her adopted family.
There is exciting political intrigue which is not boring at all, Brienna’s cunning ideas are fun to read about, and ohh in the first scene with the tapestry I put the book down and slow clapped. Also it’s nice to read about people who actually make plans instead of just going in blind. And there is resistance and action a plenty too, and belief me: you won’t be able to put the book down. For me it’s a perfect mix between interesting characters (and new characters that are amazing! Neeve! Tomas!) and plotting/action scenes. I had the same feeling when I read the first book, with amazing plot twists so that’s very positive and also THAT ENDING. Honestly, it couldn’t have been better.
All in all, I can really recommend this book, and I’m really happy it got translated to Dutch, and that I’ve been able to read it as I got a free copy from the publisher in exchange for an honest review. I’ve read book 1 in English and Dutch and I think the translation is really well done.