A review by nenaveenstra
Kitchen by Banana Yoshimoto

dark emotional hopeful inspiring reflective sad fast-paced
  • Plot- or character-driven? Character
  • Strong character development? Yes
  • Loveable characters? It's complicated
  • Diverse cast of characters? Yes
  • Flaws of characters a main focus? It's complicated

4.0

Om te beginnen wil ik dit zeggen: ik heb de Nederlandse vertaling gelezen, en als jij ook Nederlands kunt lezen, raad ik je aan om hetzelfde te doen. Ik heb gemengde dingen gelezen over de Engelse vertaling, en deze vertaling vond ik echt heel goed. In de noot van de vertaler vertelt hij erover dat hij heeft geprobeerd het verhaal een iets moderner tintje te geven, en dat komt de representatie van de trans personages echt ten goede (ook al is het nog steeds een beetje gedateerd). 

Ook heb ik dit boek gelezen in de VPRO Club Lees app (no spon), waar het boek wordt verrijkt met notities van andere lezers, evenals video’s, links en audio met extra context. Die context, die deels ook door de vertaler wordt gegeven, geeft wat mij betreft een belangrijke extra dimensie aan dit boek. Ik merk namelijk vaak als ik Japanse (of andere Aziatische) boeken lees, dat ze niet helemaal bij me aankomen, omdat ik niet genoeg kennis heb van de cultuur, en geneigd ben het te betrekken op de cultuur waarin ik ben opgegroeid. Maar de manier waarop rouw, eten, en queer-zijn wordt ervaren is inherent gelinkt aan de tijd en plaats waarin dit boek is geschreven. Ik raad je dan ook aan om dit boek ook via Club Lees te lezen, of je research te doen naar de context van dit boek voordat/terwijl je dit leest. 

Dat gezegd hebbende, vond ik dit een heel mooi en ontroerend boek. Een vertaling mist voor mij altijd een soort spark die er in het origineel ongetwijfeld wel is, maar toch wist dit boek mij te raken. Het bestaat uit twee verhalen, Kitchen en Moonlight Shadow, en in beide verhalen staat rouw centraal, maar wel op een andere manier. In het eerste verhaal wordt de hoofdpersoon Mikage een wees, en komt ze door de rouw heen door zich te richten op de vriendschap/opbloeiende romantiek met Yuichi, wiens moeder transgender is. Mikage kookt voor dat gezin, en ontwikkelt een passie voor eten, en maakt er zelfs haar werk van. In het tweede verhaal is Satsuki haar partner verloren, en kan ze daarover bonden met zijn broertje, die ook zijn geliefde kwijt is. Maar waar Mikage vooral bezig is met doorleven ondanks de pijn, is Satsuki bezig met afscheid nemen van iemand die plotseling gestorven is. 

Het zijn hele aardse, menselijke thema’s, die door Banana Yoshimoto worden aangevlogen op een magisch-realistische manier. Vooral het tweede verhaal is heel magisch - blijkbaar is het gebaseerd op de spiritualiteit die veel Japanners eigen is, maar het zou ook in een Westers boek niet misstaan. Ik vond het heel mooi en poëtisch overkomen, en ik kan me heel goed voorstellen dat dit boek veel steun kan bieden als je in een vergelijkbare situatie zit als Mikage en Satsuki. Het is heel bijzonder dat een Japans boek uit de jaren ‘80 nog zo relevant kan zijn, zelfs in Nederland in 2024. 
Expand filter menu Content Warnings