Take a photo of a barcode or cover
A review by llorenza
Biljarten om half tien by Heinrich Böll
3.0
Krachtige thematiek, bijzonder mooie taal, knap geconstrueerd. Het boek leest als een stroom waarin je je moet laten meeslepen/meesleuren. Een stroom waarbij je constant wisselt tussen personages en tijdstippen. Want ja, een mooi boek is dit zeker.
En toch heb ik met twee dingen moeite:
- Dit boek is ontzettend lastig om te lezen. Ik ga een uitdagend boek niet uit de weg, maar op het einde moet ik wel het gevoel hebben dat het de moeite waard geweest is. Hier had ik het gevoel: "OK, ik snap nu het verhaal en hoe de band tussen de personages ineen zit, nu zou ik het eigenlijk eens opnieuw moeten lezen." Zo heb ik mijn boeken niet graag: op het einde moeten ze af zijn. Nog eens herlezen om kleine details op te vangen: OK. Nog eens herlezen om het echt deftig te kunnen lezen: dat gaat te ver.
- Heinrich Böll schrijft vanuit het standpunt van veel personages. Het is vaak gissen wie er nu aan het woord is, soms had ik het maar tegen de helft van het hoofdstuk door. Het is allemaal literair mooi, maar Böll geeft de personages geen eigen stem, ze praten en denken allemaal hetzelfde (op de hotelbediende na misschien). En eigenlijk vind ik dat een goed schrijver dat wel moet kunnen.
Sorry Heinrich. (Tenzij het aan de vertaling ligt, dan: excuus.)
En toch heb ik met twee dingen moeite:
- Dit boek is ontzettend lastig om te lezen. Ik ga een uitdagend boek niet uit de weg, maar op het einde moet ik wel het gevoel hebben dat het de moeite waard geweest is. Hier had ik het gevoel: "OK, ik snap nu het verhaal en hoe de band tussen de personages ineen zit, nu zou ik het eigenlijk eens opnieuw moeten lezen." Zo heb ik mijn boeken niet graag: op het einde moeten ze af zijn. Nog eens herlezen om kleine details op te vangen: OK. Nog eens herlezen om het echt deftig te kunnen lezen: dat gaat te ver.
- Heinrich Böll schrijft vanuit het standpunt van veel personages. Het is vaak gissen wie er nu aan het woord is, soms had ik het maar tegen de helft van het hoofdstuk door. Het is allemaal literair mooi, maar Böll geeft de personages geen eigen stem, ze praten en denken allemaal hetzelfde (op de hotelbediende na misschien). En eigenlijk vind ik dat een goed schrijver dat wel moet kunnen.
Sorry Heinrich. (Tenzij het aan de vertaling ligt, dan: excuus.)