Take a photo of a barcode or cover
A review by gerlagh
Zeno's Conscience by Italo Svevo
2.0
Twee en een halve ster; een uiterst krappe voldoende. Sommige kunstwerken kunnen in hun tijd enorm vernieuwend zijn en tegelijkertijd de tand des tijds niet doorstaan, iets wat bij Zeno helaas ook het geval is.
Het idee om een boek volledig vanuit het perspectief van een (zeer onbetrouwbare) eerste persoon verteller te schrijven is ongetwijfeld revolutionair geweest en zal voor lezers echt een schok geweest zijn. Echter, nu wij stevig in het post-moderne tijdperk zitten een ruime honderd jaar later zorgt het hoogstens voor een opgetrokken wenkbrauw en een zucht van verveling.
Op de beste momenten is Zeno’s Geweten een prachtig verhaal die laat zien hoe gespleten de persoonlijk van een “gewoon” mens kan zijn en het boek is met vlagen hilarisch door de tragi-komische zelfreflecties van Zeno. Helaas wordt dit alles overstemd door oersaai en eindeloos gerumineer over irrelevante interacties tussen de mensen om hem heen. Dat is doodzonde omdat je daardoor niet meer de puf kan opbrengen om het boek te analyseren waardoor de subtiele veranderingen in het taalgebruik, perspectief en de ontwikkelingen van de hoofdpersoon worden gemist.
Net als Zeno zelf lijdt het boek onnodig onder zijn eigen moeilijkdoenerij. Ik zou hem niet graag in mijn spreekkamer zien in ieder geval.
Het idee om een boek volledig vanuit het perspectief van een (zeer onbetrouwbare) eerste persoon verteller te schrijven is ongetwijfeld revolutionair geweest en zal voor lezers echt een schok geweest zijn. Echter, nu wij stevig in het post-moderne tijdperk zitten een ruime honderd jaar later zorgt het hoogstens voor een opgetrokken wenkbrauw en een zucht van verveling.
Op de beste momenten is Zeno’s Geweten een prachtig verhaal die laat zien hoe gespleten de persoonlijk van een “gewoon” mens kan zijn en het boek is met vlagen hilarisch door de tragi-komische zelfreflecties van Zeno. Helaas wordt dit alles overstemd door oersaai en eindeloos gerumineer over irrelevante interacties tussen de mensen om hem heen. Dat is doodzonde omdat je daardoor niet meer de puf kan opbrengen om het boek te analyseren waardoor de subtiele veranderingen in het taalgebruik, perspectief en de ontwikkelingen van de hoofdpersoon worden gemist.
Net als Zeno zelf lijdt het boek onnodig onder zijn eigen moeilijkdoenerij. Ik zou hem niet graag in mijn spreekkamer zien in ieder geval.