Scan barcode
A review by annettebooksofhopeanddreams
Tiny Pretty Things by Dhonielle Clayton, Sona Charaipotra
3.0
Ooit, lang geleden, was ik een balletmeisje. Ik had balletles, droeg mijn haren in een knotje en had van die platte balletschoenen. Toen het tijd werd om van het spelen echt dansen te gaan maken, haakte ik af. Ik denk ook eerlijk gezegd niet dat de harde wereld van de ballet echt iets voor mij en mijn lijf geweest was. Dat wil echter niet zeggen dat ik het niet leuk vind om over deze wereld te lezen. Ik had dan ook ongelooflijk veel zin in dit verhaal.
Ik heb het boek een paar uur geleden dichtgeslagen en ik moet zeggen dat ik voor mijn gevoel toch een beetje op mijn honger ben blijven zitten. Ik vind het lastig om echt te zeggen waar het aan ligt, maar voor mijn gevoel was het het allemaal gewoon net niet. In vergelijk met bijvoorbeeld "duizend hoog" is dit boek dramatisch en emotioneel veel minder interessant en ook de spanning viel voor mij een beetje tegen in vergelijking met veel YA thrillers.
Daarnaast had ik ook iets meer verwacht van het dansaspect. Natuurlijk zat het er allemaal wel in, maar ik voelde het niet. Eigenlijk is dat sowieso een beetje mijn samenvatting van het gevoel dat ik nu heb na het lezen van dit boek. Ik voelde het niet. Dat kan aan de schrijfstijl liggen, die dan wellicht niet helemaal past bij mijn manier van lezen, het kan er ook aan liggen dat voor mijn gevoel dingen net niet helemaal lekker uitgewerkt worden.
Het is ook deels omdat ik geen echte band voelde met de karakters. Ik heb het gevoel dat deze meisjes, ook in hun eigen hoofdstukken, nooit echt het achterste van hun tong laten zien, alsof ik ze alsnog niet helemaal ken. Dat past wellicht heel goed bij de balletwereld, waar mensen leren om zwaktes en emoties opzij te zetten om te kunnen presteren, maar het is wel iets wat ik heel erg nodig heb in een boek.
Ik ga nog even nadenken of ik het tweede deel ook nog ga lezen. Wellicht als het boek een keer opduikt in een sale.
Ik heb het boek een paar uur geleden dichtgeslagen en ik moet zeggen dat ik voor mijn gevoel toch een beetje op mijn honger ben blijven zitten. Ik vind het lastig om echt te zeggen waar het aan ligt, maar voor mijn gevoel was het het allemaal gewoon net niet. In vergelijk met bijvoorbeeld "duizend hoog" is dit boek dramatisch en emotioneel veel minder interessant en ook de spanning viel voor mij een beetje tegen in vergelijking met veel YA thrillers.
Daarnaast had ik ook iets meer verwacht van het dansaspect. Natuurlijk zat het er allemaal wel in, maar ik voelde het niet. Eigenlijk is dat sowieso een beetje mijn samenvatting van het gevoel dat ik nu heb na het lezen van dit boek. Ik voelde het niet. Dat kan aan de schrijfstijl liggen, die dan wellicht niet helemaal past bij mijn manier van lezen, het kan er ook aan liggen dat voor mijn gevoel dingen net niet helemaal lekker uitgewerkt worden.
Het is ook deels omdat ik geen echte band voelde met de karakters. Ik heb het gevoel dat deze meisjes, ook in hun eigen hoofdstukken, nooit echt het achterste van hun tong laten zien, alsof ik ze alsnog niet helemaal ken. Dat past wellicht heel goed bij de balletwereld, waar mensen leren om zwaktes en emoties opzij te zetten om te kunnen presteren, maar het is wel iets wat ik heel erg nodig heb in een boek.
Ik ga nog even nadenken of ik het tweede deel ook nog ga lezen. Wellicht als het boek een keer opduikt in een sale.